Jeśli dojdzie do trwałego i nieodwracalnego rozkładu małżeństwa, wówczas obie strony mogą podjąć decyzję o rozwodzie z orzeczeniem o winie albo bez orzekania o winie. Rozwód za porozumieniem stron pozwala na szybkie zakończenie małżeństwa i zmniejszenie stresu związanego z tym trudnym okresem życia.
Rozwód bez orzekania o winie jest to sposób na ugodowe zakończenie związku małżeńskiego w dosyć krótkim czasie. Zaletą takiego rozwiązania jest nie tylko sprawne zakończenie małżeństwa, ale ma ono również wiele innych korzyści. Rozwód bez orzekania o winie jest ugodą pomiędzy dwoma stronami, które chcą zakończyć związek bez ustalania osoby winnej jego rozpadu. Istnieje też możliwość zgodnego przyznania się do winy w kwestii rozpadu związku jednego tudzież obojga małżonków. Co ważne, nie wydłuża to czasu postępowania rozwodowego. W przypadku rozwodu za porozumieniem stron wszelkie szczegóły (opieka nad dziećmi, podział majątku itp.) ustalane są przed rozprawą między małżonkami czy też reprezentującymi ich adwokatami.
1. Pozew o rozwód bez orzekania o winie
Aby uzyskać rozwód za porozumieniem stron, należy przede wszystkim przygotować pozew o rozwód. Wbrew pozorom nie jest to wcale takie proste, jakby się mogło zdawać. Pomimo zgodnego stanowiska, należy wiedzieć, że niektóre elementy pozwu są obligatoryjne i muszą znaleźć się w tym dokumencie. Nie istnieje jeden wzór, którym można sugerować się, tworząc pozew. Właśnie dlatego napisanie tego pisma najlepiej powierzyć prawnikowi, który wie, jakie ten dokument musi spełniać kryteria. Pierwsza część pozwu obejmuje dane pozwanego i powoda (imię, nazwisko, PESEL, miejsce zamieszkania). Trzeba także wpisać datę i miejsce napisania pozwu oraz wskazać sąd, do którego dokument jest kierowany. W drugiej części trzeba zamieścić wniosek o rozwód za porozumieniem stron, a w trzeciej uzasadnienie pozwu. Uzasadnienie powinno obejmować przyczyny, dla których występuje się o rozwód i informacje dotyczące daty oraz miejsca zawarcia związku małżeńskiego. W przypadku posiadania przez małżeństwo dzieci, w dokumencie trzeba też określić kwotę alimentów i podać informacje dotyczące opieki nad nimi. Konieczne jest też dołączeniu pewnych załączników (oryginał odpisu aktu małżeństwa, dowód uiszczenia opłaty) oraz odpis skrócony aktu urodzenia dzieci (w przypadku ich posiadania). W pozwie rozwodowym muszą więc znaleźć się takie informacje jak:
2. Złożenie pozwu
Pozew o rozwód za porozumienie stron trzeba złożyć do sądu okręgowego znajdujące się w pobliżu miejsca zamieszkania małżonków, o ile jedna ze stron nadal tam przebywa. W przypadku kiedy oboje z nich mieszka w innej lokalizacji czy też małżeństwo nie miało wspólnego miejsca zamieszkania, wtedy pozew powinien zostać skierowany do właściwego sądu dla miejsca zamieszkania pozwanego. Jeżeli nie można tego ustawić, w tej sytuacji pozew powinien zostać wniesiony do sądu miejsca zamieszkania powoda.
3. Rozprawa
Sąd podejmuje decyzje o dacie i godzinie rozprawy, po czym obie strony otrzymują zawiadomienie poprzez formalne pismo. Sąd prowadzi postępowanie dowodowe oraz przesłuchuje obie strony. W sytuacji, kiedy w małżeństwie pojawiły się dzieci, wówczas należy porozumieć się w najważniejszych kwestiach co do ich opieki, alimentów, kontaktów z rodzicem (który nie będzie z nimi mieszkał). Zgodne podejmowanie decyzji znacznie przyspieszy cały przebieg rozprawy. Trzeba mieć na uwadze, iż każda rozprawa dotycząca rozwodu za porozumieniem stron jest kwestią indywidualną. Niekiedy do zakończenia małżeństwa dochodzi już w trakcie pierwszej rozprawy.
4. Wyrok rozwodowy
W wyroku rozwodowym sąd orzeka przede wszystkim o rozwiązaniu małżeństwa, a w sytuacji, kiedy są w nim małoletnie dzieci, wtedy uwzględnia też informację o ich miejscu zamieszkania, powierzeniu danej stronie władzy rodzicielskiej i wysokości alimentów. Oczywiście, od wyroku można się odwołać w czasie do 21 dni.
Potrzebujesz reprezentacji w sądzie? Potrzebujesz pomocy przy przygotowaniu pozwu?
Skontaktuj się
Jeśli małżonkowie dogadają się co do najważniejszych kwestii, wówczas można skrócić czas trwania rozwodu do minimum. Kiedy obie strony znalazły porozumienie we wszystkich sprawach, wtedy rozwód może zakończyć się już na pierwszej rozprawie, oszczędzając tym samym wielu stresu i nerwów. Porozumienie pomiędzy małżonkami oznacza przede wszystkim to, iż:
Rozwód bez orzekania o winie trwa znacznie krócej, jeśli w małżeństwie nie pojawiły się wspólne dzieci. W tej sytuacji obie strony muszą jedynie zgodzić się na taki sposób zakończenia małżeństwa. W tym wypadku nie dochodzi do negocjacji dotyczących opieki nad dzieckiem, ustalania alimentów i kontaktów z małoletnim. Wszelkie kwestie formalne wpływają na długość postępowania sądowego. Z tego względu należy dobrze przygotować pozew i odpowiedź na niego, chcąc uniknąć niejasności i braków formalnych. W innym razie sąd może wezwać do uzupełnienia braków czy dokonania wyjaśnień, co oznacza oczywiście dłuższy czas trwania postępowania sądowego. Aby szybko zakończyć związek, niezbędne jest więc porozumienie małżonków i przygotowanie kompletnej dokumentacji, którą powinien się zając specjalista, czyli prawnik tudzież radca prawny. To jak szybko sąd wyda wyrok, zależy też, od liczby spraw, jakimi się zajmuje i liczby sędziów orzekających w danym miejscu. Przykładowo w Warszawie na pierwszą rozprawę czeka się nawet ok. 8 miesięcy, natomiast w województwie śląskim jest to od 3 do 4 miesięcy. Trzeba też mieć świadomość tego, że:
Aby doszło do rozwodu, należy spełnić pewne przesłanki. Chodzi tutaj o całkowite i trwałe zerwanie więzi między małżonkami, jak i ważne jest samo dobro wspólnego małoletniego dziecka.
Na rozprawę rozwodową dobrze jest przyprowadzić co najmniej jednego świadka. Powinien być to członek rodziny, czy inna bliska osoba, która ma stały kontakt z małżonkami i ich dziećmi. Sąd może podjąć decyzję o ustaleniu tego, czy rozwód nie odbije się w negatywny sposób na sytuację wspólnych małoletnich dzieci. Jeżeli ustali, że mogłoby tak być, może on zadecydować o nieudzieleniu rozwodu. Właśnie dlatego pomocne okazują się zeznania świadka. W wyroku sądowym określane są też zasady co do wykonywania władzy rodzicielskiej i kontaktów z dziećmi. Przed pierwszą rozprawą obie strony muszą więc dogadać się co do tego, z kim dzieci będą mieszkać na stałe i jak będą wyglądały ich spotkania z drugim rodzicem.
Brak wspólnych dzieci zdecydowanie przyspiesza całą sprawę rozwodową. Nie trzeba wtedy rozstrzygać władzy rodzicielskiej, kontaktów z nimi i alimentów. Do wyroku rozwodowego może wtedy dojść już w trakcie pierwszej rozprawy.
Mowa tutaj o alimentach na dziecko i małżonka. Rozwód bez orzekania o winie zazwyczaj nie wiąże się z możliwością alimentów na małżonka. Jednak są pewne wyjątki od tej zasady, jak na przykład niedostatek jednego z małżonków. Wtedy do ustalenia alimentów może dojść, jednakże jest to dosyć rzadkie. Jeśli chodzi o alimenty na dziecko, jest to konieczność. Małżonkowie powinni sami ustalić między sobą ich wysokość, jak i sposób płatności i jej termin.
W przypadku sprawy o rozwód można pominąć kwestię orzekania o podziale majątku. Małżonkowie jednak często sami ustalają między sobą rozdzielanie wspólnego majątku, a osoba uznawana za bardziej winną, najczęściej więcej oddaje drugiemu współmałżonkowi. Dogadanie się w kwestii majątku pozwala na szybsze zakończenie małżeństwa. W przypadku rozwodu za porozumieniem stron ciekawym rozwiązaniem jest zwłaszcza notarialny podział majątku. Obie strony mają wiele czasu, aby ustalić wszystkie szczegóły związane z podziałem ich mienia, spisać je w postaci porozumienia notarialnego i ukazać w sądzie, w trakcie sprawy rozwodowej.
Rozwód za porozumieniem stron jest świetnym rozwiązaniem dla małżonków, którym zależy na jak najszybszym zakończeniu małżeństwa. Ponadto, jest to także często tańsza opcja, od standardowego rozwodu. Koszty sądowe mogą wynieść jedynie 150 zł na jednego małżonka. Oprócz tego, wnosząc pozew o rozwód, trzeba ponieść pełną opłatę w wysokości 600 złotych, aczkolwiek jeżeli małżonkowie wniosą zgodnie o orzeczenie rozwodu bez orzekania o winie, wtedy sąd zwraca powodowi 300 zł, natomiast pozostałe 300 jest dzielone pomiędzy obie strony.
Rozwód bez orzekania o winie jest doskonałą propozycją dla osób, które chcą szybko rozstać się i zakończyć małżeństwo. Co ważne, często może zakończyć się już po pierwszej rozprawie. Taki sposób rozstania pozwoli uniknąć dodatkowych stresów, licznych rozpraw i wieloletnich batalii. Małżonkowie nie muszą też wyciągać swoich brudów i opowiadać o swoich prywatnych problemach w związku. Każda ze stron może szybko rozpocząć nowe, szczęśliwe życie, bez przykrych doświadczeń rozwodowych. Przed tym jednak sąd musi sam ustalić, czy faktycznie doszło do trwałego i zupełnego rozpadu małżeństwa. Cała procedura jest jednak prostsza, kiedy małżonkowie są zgodni, potrafią ze sobą rozmawiać, nie chcą ustalać winnego i umieją dogadać się co do najważniejszych kwestii.
Chcesz dowiedzieć się więcej? Masz pytania?
Praktyczny przewodnik: kiedy orzeczenie rozwodu jest nieważne? jak wznowić postępowanie? Czy warto złożyć wniosek o wznowienie postepowania?
W dniu 14 grudnia 2023 r. Sąd Najwyższy w składzie Joanna Misztal-Konecka, Marcin Łochowski i Marcin Krajewski wydał uchwałę III CZP 32/23, zgodnie z którą: „w sprawach o rozwód, zarówno niezakończonych do 3 lipca 2021 r., jak i wszczętych w okresie od 3 lipca 2021 r. do 14 kwietnia 2023 r., sąd pierwszej instancji orzeka w składzie jednego sędziego, chyba że prezes sądu zarządził rozpoznanie sprawy w składzie trzech sędziów. W razie rozpoznania takiej sprawy w składzie jednego sędziego i dwóch ławników zachodzi nieważność postępowania (art. 379 pkt 4 k.p.c.).”
Stosownie do art. 379 pkt. 4 Kodeksu postępowania cywilnego należy stwierdzić, że nieważność postępowania zachodzi, jeżeli skład sądu był sprzeczny z przepisami prawa.
Nieważność postępowania występuje więc, gdy rozwód był rozpatrywany przez jednego sędziego i dwóch ławników.
Powoduje to sytuację, w której rozwody orzeczone w czasie covidu mogą zostać wzruszone. Warto jednak podnieść, iż orzeczenia w dalszym ciągu obowiązują. Nie jest prawdą, że jakikolwiek prawomocny rozwód orzeczony w czasie pandemii przez jednego sędziego i dwóch ławników jest nieważny — zapewnia sędzia Marcin Łochowski, czyli jeden z trzech sędziów Sądu Najwyższego, którzy wydali głośną i kontrowersyjną uchwałę. Dopóki zatem wyrok nie zostanie uchylony ze względu na nieważność postępowania, to wywołuje skutki prawne Za sprawą uchwały, jednakże, część postępowań może być przeprowadzonych na nowo.
Pamiętajmy również, iż uchwała ma zastosowanie tylko do spraw niezakończonych do 3 lipca 2021 r., jak i wszczętych w okresie od 3 lipca 2021 r. do 14 kwietnia 2023 r.,
Jak widać dane orzeczenia z okresu pandemii nadal obowiązują, ale mogą zostać wzruszone przez sąd na skutek wniosku o wznowienie postępowania na wniosek którejś ze stron.
Nieważność postępowania może być przyczyną dla złożenia wniosku o wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania. Dotyczy to sytuacji, gdy właśnie w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona.
Co może zachęcić stronę do złożenia wniosku o wznowienie postępowania, w którym orzekał sąd w składzie jeden sędzia i dwóch ławników? Są to zapewne np. zasądzone alimenty i ich wysokość, nierealizowanie kontaktów z dzieckiem, zmiana wartości nieruchomości, którą zdążono już podzielić jak i zmiana wartości wszystkiego co wchodziło w skład majątku wspólnego małżonków.
W praktyce oznacza to, że jeśli któryś z małżonków zwróci się z wnioskiem o wznowienie postępowania, to wyrok zostanie uchylony.
Sąd przeprowadzi procedurę wznowienia postępowania i w ramach niej sąd orzeknie, że poprzedni wyrok rozwodowy był nieważny. A jeśli tak się stanie, to znaczy, że wszystkie elementy tego wyroku są nieważne: alimenty, władza rodzicielska, opieka i można na nowo podjąć próbę odmiennego uregulowania tych kwestii.
Jeśli sprawa rozwodowa jest prawomocnie zakończona, to nic nie wydarzy się póki zainteresowana strona nie złoży wniosku o wznowienie postepowania. Jeśli jednak apelacja od wyroku I instancji nie jest rozpoznana, to sąd II instancji uchyli wyrok i przekaże do ponownego rozpoznania
Wyroku rozwodowego, który jest prawomocny z pewnością nie może zaskarżyć żadna ze stron, jeśli został zawarty kolejny związek małżeński.
Art. 400 kodeksu postępowania cywilnego wskazuje, że:
Niedopuszczalna jest skarga o wznowienie od wyroku orzekającego unieważnienie małżeństwa lub rozwód albo ustalającego nieistnienie małżeństwa, jeżeli choćby jedna ze stron zawarła po jego uprawomocnieniu się nowy związek małżeński.
Na zaskarżenie (w sprawie wznowienia) strony mają trzy miesiące. Czas ten liczony jest od momentu, gdy żona lub mąż zaznajomili się z możliwością wznowienia postępowania, ze względu na tę właśnie podstawę. Dowiedzenie się o podstawie wznowienia oznacza zyskanie faktycznej wiedzy przez stronę o uchwale, nie biegnie od dnia jej wydania, czyli 14 grudnia 2023 r.
Po skierowaniu wniosku o wznowienie postępowania sprawa zostanie przeprowadzona po raz drugi, już we właściwym składzie sędziowskim, a rozwód będzie nie do podważenia.
Skarga o wznowienie powinna czynić zadość warunkom pozwu oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawę wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz wniosek o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia.
W zakresie wznowienia postępowania w sprawie rozwodowej niewątpliwie watro skonsultować się z prawnikiem posiadającym wiedzę i doświadczenie w postepowaniach rozwodowych. Dobry prawnik sporządzi wniosek tak by można było liczyć na pozytywne dla nas rozstrzygnięcie.
Podsumowanie
Z całą pewnością uchwała SN wywołała ogromne emocje u wielu rozwodników i ich pełnomocników, ale nieprawdą jest, że automatycznie wszystkie postępowania w sprawach o rozwód wszczęte od 3 lipca 2021 do 14 kwietnia 2023 r., w których sąd pierwszej instancji orzekał w nieprawidłowym składzie, zostaną powtórzone.
Większości spraw rozwodowych nic nie zagraża, a wydana uchwała nie eliminuje z obrotu prawnego żadnego orzeczenia. Niemożliwym jest, by automatycznie na skutek uchwały wszystkie orzeczenia w sprawach rozwodowych prowadzonych w niewłaściwym składzie, zostały uchylone, a wszystkie sprawy toczyły się od nowa. Prawomocny wyrok dotknięty wadą nieważności wywołuje takie same skutki prawne jak wyrok prawidłowy. Wiąże zarówno strony, sąd orzekający, inne sądy, urzędy i inne instytucje. tak długo, jak długo nie zostanie wyeliminowany z obiegu .
Warto jednak pamiętać, że jeśli nie jesteśmy zadowoleni z orzeczenia wydanego w naszej sprawie rozwodowej wniosek o wznowienie postepowania jest szansą na przeprowadzenia postepowania na nowo i uzyskanie innego rozstrzygnięcia.
W konsekwencji zawarcia małżeństwa, między partnerami pojawia się wspólność majątkowa ( w razie nie uregulowania małżeńskiego ustroju majątkowego w odmienny sposób), a zatem wszystko co nabędzie dany małżonek, może wejść w skład majątku wspólnego. Kiedy pomiędzy skłóconymi małżonkami dochodzi do rozpadu małżeństwa, mieszkanie po rozwodzie, będące częścią majątku, podlega podziałowi. W jaki sposób dokonuje się podziału mieszkania po rozwodzie?
Podziałowi podlegają tylko i wyłącznie nieruchomości, które zostały nabyte w trakcie trwania związku małżeńskiego łącznie przez obojga małżonków. Podziałowi podlegają wszystkie nieruchomości, ruchomości i prawa nabyte w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.
Wyjątkiem od tej reguły jest darowizna dokonana przykładowo przez rodziców jednego małżonka na jego rzecz, pomimo trwania ustawowej wspólności majątkowej. Wskazana darowizna nie wchodzi w skład majątku wspólnego małżonków a w skład majątku odrębnego obdarowanego nią małżonka. Oczywiście w samej umowie darowizny darczyńcy mogą postanowić inaczej i dokonać darowizny do majątku wspólnego małżonków.
W toczącym się postępowaniu o podział majątku sąd bada, które z nieruchomości można zaklasyfikować jako nabyte wspólnie przez małżonków. Pierwszym wyznacznikiem tego faktu będzie sprawdzenie księgi wieczystej. Samo postepowanie nie jest tak proste jak się wydaje. Zdarza się od wyroku rozwodowego do podziału majątku mija kilkanaście lat. Tymczasem prawomocny wyrok rozwodowy może stanowić podstawę do zmiany wpisu w księdze wieczystej.
Przykładowo w toku postępowania działowego sąd jest uprawniony do sprawdzania, co do wszystkich przedmiotów wskazanych przez strony postępowania, ich charakteru, w rozumieniu tego czy są, czy też nie są, składnikami majątku wspólnego.
W kolejnym kroku dokonane przez sąd ustalenia zostają zapisane w postanowieniu sądu. W punkcie orzeczenia ustalającego skład majątku wspólnego wskazywana jest również wartość nieruchomości.
Czasem zdarza się , że pomiędzy małżonkami panuje zgoda w kwestii wartości nieruchomości. Wtedy postępowanie jest dużo prostsze, ponieważ sąd przyjmuje tą ustaloną przez nich wartość.
Jeśli jednak występuje brak zgodności w kwestii wartości nieruchomości, z listy biegłych sądowych prowadzonej przez sądy okręgowe powoływany jest przez sąd biegły. Na koszt wyceny ma wpływ wielkość nieruchomości, jej zabudowanie. Koszt wyceny waha się w granicach od 1000,00 zł do nawet kilku tysięcy złotych.
Przy dokonywaniu podziału majątku w zakresie nieruchomości możliwości są następujące a sąd rozpoznaje je we wskazanej niżej kolejności :
1. Podział nieruchomości wspólnej
Jeśli chodzi o podział nieruchomości gruntowej niezabudowanej najczęściej nie ma z nim większego problemu. Sytuacja komplikuje się gdy nieruchomość jest zabudowana, w szczególności, gdy jest to tzw. nieruchomość mieszkaniowa.
Dla fizycznego przeprowadzenia takiego podziału czasami niezbędne jest wykonanie określonych prac budowlanych. W takiej sytuacji biegły w swojej opinii określa, jakie prace muszą być wykonane i jaki jest koszt ich wykonania. Sąd ustala, która ze stron uczestniczących w podziale koszt ten ma ponieść może być to także obowiązek wspólnego poniesienia takiego kosztu.
Jeżeli w budynku istnieje możliwość wydzielenia samodzielnych lokali mieszkalnych to biegły sporządzi dokumentacje związaną z wydzieleniem takich lokali oraz określi, które części nadal pozostaną częściami wspólnymi.
Oczywiście zarówno przy dokonaniu podziału pionowego, jak i przy wydzieleniu samodzielnych lokali mieszkalnych, powierzchnie przydzielanych każdemu z małżonków części majątku mogą nie być równe, a tym samym ich wartość może być różna. W takiej sytuacji sąd przyznaje „pokrzywdzonemu” małżonkowi dopłaty finansowe należne od drugiego z nich. Dopłaty, co do zasady, winny być płatne jednorazowo. Istnieje jednakże możliwość rozłożenia ich płatności na raty. Maksymalny okres rozłożenia płatności dopłat wynosi 10 lat. Różnice pomiędzy wartościami poszczególnych części podzielonego majątku określa biegły i on też wyznacza granice należnych z tego tytułu dopłat. Oczywiście ostateczna decyzja pozostaje w gestii sądu.
2. Przyznanie nieruchomości jednemu z małżonków.
Kolejno jeżeli niemożliwe jest dokonanie podziału w sposób opisany powyżej nieruchomość przyznawana jest jednemu z małżonków . Przy takim obrocie spraw małżonek ten zobowiązany jest do spłaty drugiego małżonka. W ustaleniu wysokości spłaty bierze się pod uwagę wartość nieruchomości uzgodnionej pomiędzy stronami lub wartości, która wynika z opinii powołanego w sprawie biegłego. Spłatę można rozłożyć na raty.
3. Sprzedaż nieruchomości.
Ostatnią w kolejności metodą podziału majątku wspólnego jest sprzedaż nieruchomości. Decyzję o sprzedaży nieruchomości sąd podejmie tylko wtedy gdy nie ma możliwości dokonania podziału w żaden z wymienionych wyżej sposobów.
Wydawać by się mogło ze zawsze możliwe jest przyznanie nieruchomości jednemu z małżonków i orzeczenie konieczności spłaty po jego stronie drugiego małżonka. Jednak nie zawsze istnieje taka możliwość. W ocenie czy dany sposób podziału majątku będzie właściwy niezbędne jest zweryfikowanie czy małżonek, któremu przyznawana jest nieruchomość ma faktyczną możliwość spłaty drugiej strony.
Intuicyjnie można odnieść wrażenie, że małżonek, któremu oddana jest cała nieruchomość powinien mieć środki na spłatę drugiego małżonka. Nic jednak bardziej mylnego. Nie zawsze ten fakt powoduje możliwość uzyskania środków finansowych na dokonanie spłaty. Jeśli przykładowo małżonek obejmujący całą nieruchomość nie ma tzw. zdolności kredytowej lub możliwości zaciągnięcia prywatnych pożyczek na spłatę może tak się stać. To właśnie w takich sytuacjach pozostaje ostatnie rozwiązanie jakim jest sprzedaż nieruchomości i oczywiście podział pieniędzy uzyskanych z jej sprzedaży.
Sprzedaż takiej nieruchomości następuje w drodze licytacji komorniczej. Należy jednak zauważyć fakt niekorzystności danego rozwiązania. Z uzyskanych pieniędzy komornik w pierwszej kolejności zaspokaja koszty sprzedaży, na które składają się przykładowo koszty ogłoszeń czy też jego wynagrodzenie. Istotnym jest, że sprzedaż takiej nieruchomości odbywa się według przepisów o licytacji komorniczej co w praktyce może oznaczać, że w pierwszej licytacji cena wywoławcza nieruchomości wynosi 3/4 ceny oszacowania przez biegłego. Kolejno jeśli ta licytacja będzie nieudana to w drugiej licytacji cena wywoławcza wyniesie już tylko 2/3 wartości tej wyceny.
Opłata wniosku o podział majątku wspólnego jest stała i wynosi 1000,00 zł. Bardziej opłacalne jest zawarcie we wniosku propozycji, dokonania takiego podziału. Wtedy opłata od wniosku wynosić będzie znacznie mniej - 300,00 zł.
W praktyce wyznaczenie udziałów w majątku wspólnym może być skomplikowane, szczególnie jeśli w trakcie trwania małżeństwa doszło do wielu transakcji majątkowych, nabyć lub zbyć zostało wiele przedmiotów, a także w przypadku, gdy jeden z małżonków prowadził działalność gospodarczą. Wówczas dokładne ustalenie majątku i udziałów każdego z małżonków wymaga szczegółowej analizy przez Sąd, w związku z czym jeszcze przed podziałem sądowym warto zaczerpnąć porady prawnika.
Ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym to proces, w którym małżonkowie decydują o tym, jak mają podzielić majątek zgromadzony w trakcie małżeństwa w sposób nierówny. Może to wynikać z różnych przyczyn, takich jak różnice w wysokości zarobków, wkład w wychowanie dzieci czy też inwestycje jednego z małżonków w rozwój firmy lub nieruchomości. W takiej sytuacji, małżonkowie mogą ustalić, że jeden z nich otrzyma większy udział w majątku wspólnym, aby uwzględnić jego wkład lub poświęcenia w trakcie małżeństwa. Takie rozwiązanie wymaga szczerej i otwartej rozmowy między małżonkami, a także dokładnego przeanalizowania ich sytuacji finansowej i majątkowej. Warto jednak pamiętać, że ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym może być skomplikowane i wymagać pomocy prawnika, aby upewnić się, że proces ten jest zgodny z prawem i nie stwarza nieprzewidzianych konsekwencji w przyszłości.
Jak skutecznie przygotować się do podziału majątku:
Poznaj swoje prawa i obowiązki – zanim rozpoczniesz proces podziału, warto zdobyć wiedzę na temat swoich praw i obowiązków. Skonsultuj się z prawnikiem, aby uzyskać pełen obraz swojej sytuacji.
Myśl realistycznie – nie oczekuj, że otrzymasz wszystko, czego pragniesz, załóż pewien margines błędu.
Zdobądź dokumentację – poszukaj i zgromadź wszystkie dokumenty dotyczące twojego majątku, w tym dokumenty dotyczące nieruchomości, pojazdów, kont bankowych, polis ubezpieczeniowych, funduszy, posiadanych akcji czy udziałów itp.
Uważaj na ukrywanie majątku – jedna ze stron może próbować ukryć swoje aktywa lub zaniżyć ich wartość. Sprawdź uważnie wszystkie dokumenty i zwróć uwagę na ewentualne nieścisłości.
Wystrzegaj się nagłych decyzji – nie podejmuj decyzji, zanim dokładnie nie zrozumiesz skutków swoich działań. Warto skonsultować się z adwokatem lub ekspertem z zakresu szacowania wartości nieruchomości lub ruchomości, aby uzyskać pomoc w podejmowaniu decyzji.
Zachowaj spokój – unikaj kłótni i niekontrolowanych emocji. W sytuacji, gdy jesteś poddany stresowi, czasem ciężko jest zachować spokój, ale warto starać się podejść do sprawy w sposób opanowany.
Rozpatruj uważnie propozycje – pamiętaj, że druga strona może próbować zaproponować ci nieuczciwe warunki. Nie daj się oszukać i zawsze zastanów się, czy proponowane rozwiązanie jest dla ciebie korzystne.
Miej listę celów – przed rozpoczęciem negocjacji z drugą stroną, zastanów się, co dla ciebie jest najważniejsze i postaraj się zdefiniować swoje cele, załóż pewien margines błędu.
Uważaj na nieporozumienia – podział majątku to skomplikowany proces, który może prowadzić do nieporozumień między stronami. Upewnij się, że wszystkie warunki są jasne i zrozumiałe dla obu stron.
Staraj się porozumieć – w sytuacji, gdy jest to możliwe, warto starać się porozumieć z drugą stroną w sposób pokojowy i wypracować rozwiązanie, które będzie korzystne dla obu stron.
Przemoc psychiczna jest jedną z najczęstszych przyczyn rozwodów w Polsce. Doświadczana ze strony najbliższych, poważnie narusza poczucie bezpieczeństwa i burzy nasze szczęście. Może to doprowadzić do wielu problemów w życiu rodzinnym, co często kończy się separacją lub rozpadem związku. Przemoc psychiczna bywa stosowana zarówno przez mężczyzn, jak i przez kobiety. Może również negatywnie wpływać na dzieci obserwujące ją w rodzinie. W związku z tym nie można jej bagatelizować, lecz podjąć stanowcze kroki.
[lwptoc]
Według Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, przemoc psychiczna to:
„każde zachowanie lub zaniechanie zachowania, które ma na celu lub skutkuje naruszeniem integralności psychicznej osoby lub grupy osób. Przemoc psychiczna może być stosowana zarówno w relacjach interpersonalnych (np. w rodzinie, w pracy, w szkole), jak i na poziomie społecznym (np. przez media, instytucje państwowe, organizacje religijne). Przemoc psychiczna może być jawna lub ukryta, jednorazowa lub powtarzająca się, celowa lub nieświadoma.”
W skrócie - przemoc psychiczna to taka forma interakcji z drugim człowiekiem, która sprawia, że czuje się on źle, upokorzony, poniżony lub zastraszony. Wyzwiska, groźby, manipulacje, izolowanie, krytyka, kontrola czy ośmieszanie. Obrażanie, krytykowanie, kontrolowanie, zazdrość, szantaż emocjonalny, ignorowanie, odbieranie kontaktu z rodziną i przyjaciółmi. Zakazywanie pracy lub nauki, wymuszanie lub odmawianie intymności: Jeśli któryś z wymienionych przypadków dotyczy Ciebie - prawdopodobnie doświadczyłeś/aś przemocy psychicznej. Nie pozostawia ona widocznych śladów na ciele ofiary, ale niszczy jej poczucie własnej wartości i godności.
Ten rodzaj przemocy wywołuje wiele negatywnych skutków dla ofiar, zarówno na poziomie psychicznym, jak i fizycznym. Niektóre z nich to:
Niestety przemoc psychiczna najczęściej występuje w rodzinie i związku małżeńskim. Konsekwencją takiego stanu rzeczy jest utrata zaufania, lęk przed osobą znęcającą się, poczucie bezsilności i zawodu. Dotyka też bezpośrednio dzieci - obraz oprawcy w oczach dziecka może być traumatyczny i nieść negatywne konsekwencje przez całe życie. Stosowanie przemocy w rodzinie jest jedną z najczęstszych przyczyn rozkładu pożycia małżeńskiego. To stan trwałego i zupełnego zerwania więzi między małżonkami, uniemożliwiający realizację celów małżeństwa.
Przemoc psychiczna jest zawinioną przyczyną rozkładu pożycia, co oznacza, że sprawca przemocy ponosi odpowiedzialność za taki stan rzeczy i może być obciążony konsekwencjami prawnymi i majątkowymi rozwodu. Polskie sądy wielokrotnie wypowiadały się w zakresie skutków stosowania przemocy psychicznej i jej wpływu na rozkład pożycia małżeńskiego w kontekście orzekania o winie.
Odpowiedzialność karna sprawcy przemocy psychicznej jest określona w polskim Kodeksie karnym. Zgodnie z artykułem 207 §1 Kodeksu karnego, osoba, która znęca się psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Jeśli ofiarą jest osoba nieporadna ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, kara może wynosić od 6 miesięcy do 8 lat.
Przemoc psychiczna jest trudna do udowodnienia, ponieważ nie pozostawia widocznych śladów na ciele ofiary, a często jest ukrywana lub bagatelizowana przez sprawcę i ofiarę. Aby udowodnić przemoc psychiczną przed sądem, należy przedstawić dowody rzeczowe i zeznania świadków, które potwierdzają fakty opisane we wniosku o rozwód. Dowodami rzeczowymi mogą być na przykład:
Zeznania w sprawie stosowania przemocy psychicznej mogą być osoby, które były obecne podczas aktów przemocy psychicznej lub miały z nimi styczność pośrednio. Świadkami mogą być na przykład:
Rozwód z powodu przemocy psychicznej jest jednym z najtrudniejszych i najbardziej bolesnych rodzajów rozwodu. Jest podstawą do wnioskowania o rozwód z orzeczeniem o winie sprawcy przemocy.
Tok rozprawy rozwodowej jest następujący:
Jeśli jesteś ofiarą przemocy psychicznej, to najważniejsze, żebyś wiedział/a, że nie jesteś sam/a i że masz prawo do pomocy. Musisz pamiętać, że przemoc psychiczna jest formą krzywdzenia drugiej osoby, która może mieć poważne konsekwencje dla Twojego zdrowia i samopoczucia. Nie musisz się bać ani wstydzić zgłosić swoją sytuację do odpowiednich instytucji lub organizacji. Oto kilka miejsc, gdzie możesz szukać wsparcia i porady:
Bardzo często zdarza się, że rozwód to proces obfitujący w wydarzenia traumatyczne zarówno dla skłóconych małżonków, jak i np. ich dzieci. Z drugiej strony, rozwodzący się małżonkowie nie muszą toczyć między sobą zażartych kłótni. Jednym z dostępnych według polskiego prawa rozwiązań jest tzw. rozwód bez orzekania o winie. Na czym polega ten wariant rozwodu i w jaki sposób można go uzyskać? Dowiesz się tego, czytając poniższy artykuł.
Ustanie małżeństwa jest, według polskich przepisów, możliwe jedynie w efekcie dwóch zdarzeń. Jedną z nich jest śmierć małżonka bądź uznanie go za osobę zmarłą. Drugi powód stanowi rozwód. Zgodnie z zapisami znajdującymi się w polskim ustawodawstwie (Ustawa z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy, Dz.U.2020.1359 t.j.), rozwód jest stanem, w którym nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia małżeńskiego. Oznacza to, że, w odróżnieniu od separacji, poprawa relacji między małżonkami nie jest już możliwa.
Obecnie, prawo uwzględnia dwa możliwe sposoby orzeczenia rozwodu przez sąd – efektem wyroku wydanego przez osobę wykonującą obowiązki sędziego może być m.in. rozwód orzekany z orzeczeniem o winie jednego bądź obojga małżonków. Aby taka decyzja mogła zostać wydana, należy przeprowadzić postępowanie dowodowe w celu ustalenia winy jednego z małżonków. Niestety, rozwód z orzeczeniem o winie to często proces nieprzyjemny oraz długotrwały (może on ciągnąć się miesiącami, a nawet latami).
Alternatywą dla takiej decyzji jest rozwód bez orzekania o winie, zwany czasem również rozwodem zawieranym za porozumieniem stron. Na czym polega to rozwiązanie? Wariant ten oznacza, że nie prowadzi się postępowania w celu ustalenia winy. W porównania z rozwodem z orzeczeniem o winie małżonka(ów) cały proces jest prostszy i zawiera znacznie mniej czasu.
Czasem może się zdarzyć, że nie da się w obiektywny sposób stwierdzić, który z małżonków ponosi winę za rozkład pożycia małżeńskiego. Taka sytuacja może wynikać np. z niezgodności charakteru między małżonkami, która jest – obok np. zdrady – jedną z najczęstszych przyczyn ustania małżeństwa. Niezgodność charakterów wyraża się np. tym, że mąż i żona mają inne cele oraz postawy życiowe. Zgodnie ze stanowiskiem zajętym w 1997 roku przez Sąd Najwyższy oznacza to stan, w którym „małżonkowie inaczej wyobrażali sobie wspólne życie i nie potrafili znaleźć (…) kompromisu w sytuacjach konfliktowych, jednak za to nie sposób jest winić któregokolwiek z nich. Nie można (…) upatrywać winy w nieumiejętności współżycia, braku możliwości (…) znalezienia kompromisu” (Wyrok SN I CKN 306/97).
Kwestia orzeczenia przez sąd o winie jest wbrew pozorom niezwykle istotna. Może ona mieć decydujący wpływ na to, który z rozwodzących się małżonków zostanie obłożony obowiązkiem alimentacyjnym.
Zapewne jedną z kwestii, nad którą zastanawiają się wszyscy planujący rozwód bez orzeczenia o winie, jest sposób, w jaki należy złożyć pozew rozwodowy. Przygotowanie takiego dokumentu jest konieczne, stanowi on bowiem rozpoczęcie procesu rozwodowego.
Pozew rozwodowy należy przygotować w formie pisemnej i złożyć w sądzie okręgowym (biuro podawcze wydziału cywilnego). Pismo można wysłać także drogą pocztową.
Jeśli chodzi o elementy, jakie powinien zawierać prawidłowo sporządzony wniosek rozwodowy, to – podobnie jak w przypadku rozwodu z orzeczeniem o winie – są to między innymi:
Wraz ze składaniem wniosku należy uiścić opłatę skarbową.
Jeśli chodzi o sposób przygotowania pozwu rozwodowego, to jest to możliwe na dwa sposoby:
Zdrada najczęściej wiąże się z ogromnym cierpieniem – nie tylko osoby zdradzonej, ale nieraz również osoby zdradzającej. Jest to również jedna z najczęstszych przyczyn orzekania rozwodów. O czym nie każdy pamięta, zdrada może przybierać nie tylko postać fizycznego kontaktu z inną osobą, ponieważ może mieć również charakter wyłącznie emocjonalny.
Zdrada psychiczna w dzisiejszych czasach jest coraz częstszym zjawiskiem. Ze względu na rozwój różnego rodzaju komunikatorów internetowych, wiele osób utrzymuje intymne kontakty w ukryciu przed małżonkiem właśnie za ich pomocą. Zdrada emocjonalna może polegać na częstych, prywatnych rozmowach z osobą trzecią, troszczeniu się o nią, czy zwierzaniu się. Tego rodzaju działanie może boleć równie mocno co zdrada fizyczna. Zdrada psychiczna jest złamaniem przysięgi dotyczącej wierności wobec małżonka, brakiem lojalności i naruszeniem zasady poufności. Poprzez dzielenie się z inną osobą intymnymi zdarzeniami ze swojego życia, często prowadzi do utraty zaufania przez drugiego małżonka.
Nawet ukrywana przez długi czas zdrada psychiczna może prowadzić do rozkładu pożycia małżeńskiego. Utrzymywanie kontaktów z osobą trzecią może prowadzić do zaniedbania swojego małżonka, braku chęci do wspólnie spędzanego czasu czy nawet utrzymywania więzi fizycznych.
Dobry adwokat rozwodowy pomoże ocenić sytuację i doradzić, czy w danej sytuacji istnieje szansa udowodnienia zdrady i czy dana sytuacja rzeczywiście doprowadziła do rozkładu pożycia małżeńskiego.
Zdrada fizyczna jest oczywistym naruszeniem zasady wierności obowiązującej małżonków zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym. Oznacza to, iż bez wątpienia kontakt seksualny z osobą trzecią może skutkować orzeczeniem o winie zdradzającego małżonka w rozkładzie pożycia. Samą zdradę fizyczną definiuje się jako dobrowolny akt płciowy z osobą spoza małżeństwa. Nie będzie miała zatem znaczenia płeć osoby, z którą dokonana jest zdrada. Istotnym natomiast jest tu aspekt dobrowolności, ponieważ osobie, która przystępuje do aktu płciowego z osobą trzecią, będąc w stanie wyłączającym świadomość, nie będzie można przypisać winy. Oczywistym jest również to, iż małżonek, który pod wpływem groźby lub przymusu odbył stosunek płciowy z osobą trzecią, nie zostanie uznany za zdradzającego.
Zdrada, czy to psychiczna, czy fizyczna, jest naruszeniem obowiązków małżeńskich zawartych w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. Jest również nagannie oceniana społecznie i etycznie. W związku z tym, nie ulega wątpliwości, iż może zostać uznana jako przyczyna zaistnienia rozkładu pożycia małżeńskiego i skutkować orzeczeniem o winie małżonka, który zdrady się dopuścił. Należy jednak pamiętać, iż zdrada sama w sobie nie jest przesłanką orzeczenia rozwodu, ponieważ do tych należy wyłącznie trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego, a więc ustanie między małżonkami więzi fizycznej, duchowej i gospodarczej.
Jeżeli zatem zdrada nie doprowadzi do ustania którejkolwiek z owych więzi, sąd nie orzeknie, iż stała się ona przyczyną rozkładu pożycia. Żeby sąd orzekł rozwód, musi zaistnieć ustanie wszystkich wspomnianych więzi, a zdrada musi przyczynić się do ustania chociaż jednej z nich.
Należy również pamiętać, iż między zdradą a rozkładem pożycia musi istnieć związek przyczynowy, co oznacza, iż sąd nie orzeknie rozwodu z powodu zdrady, jeżeli więzi między małżonkami ustały zanim do niej doszło. Co za tym idzie, nie orzeknie, iż małżonek który dopuścił się zdrady zostanie uznany winnym rozkładu pożycia.
W praktyce jednak bardzo często się zdarza, że to właśnie zdrada prowadzi do rozkładu pożycia małżeńskiego. Jako złamanie zasady wierności prowadzi do utraty zaufania współmałżonka, może powodować zmniejszanie się poziomu pewności siebie u zdradzonej strony czy do częstszych kłótni między małżonkami. Te wydarzenia mogą bez wątpienia prowadzić do osłabiania się i całkowitego wygaśnięcia więzi małżeńskich. Wówczas nie ulega wątpliwości, iż zdrada doprowadziła do rozkładu pożycia małżeńskiego, a sąd może orzec wyłączną winę małżonka, który się jej dopuścił.
Należy jednak pamiętać, iż zdrada może też wynikać z zachowania drugiej strony. W przypadku gdy jeden z małżonków unika kontaktu z drugim, nie chce prowadzić relacji i utrzymywać pożycia małżeńskiego, zdarzają się sytuacje, w których drugi małżonek szuka „pocieszenia” w rękach osoby spoza małżeństwa. W takiej sytuacji, sąd będzie zmuszony ocenić, czy zachowanie pierwszego małżonka nie przyczyniło się do takiego zachowania drugiego.
Jak większość postępowań sądowych, sprawy rozwodowe z orzekaniem o winie charakteryzują się koniecznością odpowiedniego przygotowania w zakresie dowodowym. W dużej mierze postępowania tego rodzaju opierają się oczywiście na zeznaniach świadków, jednak bez wątpienia pomocne mogą okazać się innego rodzaju dowody. Najczęściej powoływane w takich sprawach są: zdjęcia, SMS-y, nagrania, maile, zrzuty ekranu, czy bilingi rozmów potwierdzające utrzymywanie intymnych relacji małżonka z osobą trzecią. Dobry adwokat rozwodowy pomoże dobrać odpowiednie dowody do postępowania oraz udowodnić winę zdradzającego małżonka w zakresie rozkładu pożycia.
PODSUMOWANIE
Zdrada małżeńska sama w sobie nie jest przesłanką orzeczenia rozwodu. Żeby sąd orzekł rozwód konieczny jest trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego. Nie ulega jednak wątpliwości, iż zdrada jest złamaniem obowiązków małżeńskich, w związku z czym, jeżeli doprowadzi do rozkładu pożycia, może skutkować stwierdzeniem winy małżonka który się jej dopuścił.
W procesie o rozwód niezwykle pomocny będzie dobry adwokat rozwodowy, który oceni czy zdrada doprowadziła do rozkładu pożycia małżeńskiego, przeprowadzi przez całe postępowanie i da wsparcie merytoryczne i psychiczne podczas jego trwania.
Jak pokazują statystki zainteresowanie wprowadzeniem ustroju rozdzielności majątkowej małżeńskiej dotyczy coraz większej liczby małżeństw. Rozdzielność majątkowa oznacza, że każdy z małżonków ma swój majątek osobisty, nie tworzy się majątek wspólny i wyłączona (co do zasady) jest odpowiedzialność za długi współmałżonka. Rozdzielność majątkową małżeńską można wprowadzić umową jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego jak i w trakcie jego trwania. Umowa ta powszechnie zwaną intercyzą może mieć różne funkcje i cele, ale ostatnio coraz częściej decydują się na nią małżonkowie, którzy prowadzą działalność gospodarczą. Wśród znanych biznesmenów, milionerów, celebrytów i adwokatów intercyza jest już standardem. Dlaczego? Intercyza ma wiele zalet.
Umowa majątkowa małżeńska może być bardzo prosta – zawierać jedynie postanowienie o wprowadzeniu rozdzielności majątkowej z datą jej zawarcia. Na wzór amerykański umowa ta może mieć bardziej skomplikowany charakter, w tym wprowadzać między małżonkami rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków. Umowę tę należy sporządzić w formie aktu notarialnego. Trzeba pamiętać, że notariusz nie może stronom doradzać konkretnej formy i treści czynności – dlatego sprawę bardziej skomplikowaną zawsze należy omówić z adwokatem. Klienci, którzy chcą dokonać podziału majątku wspólnego przed prawomocnym orzeczeniem rozwodu – również powinni podpisać taką umowę. Rozwód może się ciągnąć latami, po co tyle czekać na załatwienie istotnych kwestii finansowych? Więcej informacji w tym zakresie, znajdziesz w moim wpisie: Wniosek o podział majątku.
Umową majątkową nie wprowadzimy rozdzielności majątkowej z datą wsteczną, czasami natomiast zdarzają się sytuacje (porzucenie rodziny, popadnięcie w chorobę hazardową), w których jest to niezbędne. Wtedy w grę wchodzi orzeczenie sądu.
Co wtedy, gdy jeden z małżonków nie chce zgodzić się na podpisanie umowy wprowadzającej rozdzielność majątkową małżeńską? Można wtedy wnioskować o wydanie takiego orzeczenia przez Sąd. Kiedy? Zgodnie z art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej. Ważne powody to przykładowo: choroba hazardowa i trwonienie majątku, porzucenie rodziny, niegospodarność, celowe niepodejmowanie pracy, próba przywłaszczenia majątku wspólnego, separacja faktyczna.
Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego: Przez ważne powody, dające podstawę do zniesienia tej wspólności, przyjęło się rozumieć wytworzenie się takiej sytuacji, która w konkretnych okolicznościach faktycznych wywołuje stan pociągający za sobą naruszenie lub poważne zagrożenie interesu majątkowego jednego z małżonków i z reguły także dobra rodziny.
Rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach Sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu.
Często zdarza się, że małżonkowie oboje zgodnie wnoszą o ustanowienie rozdzielności majątkowej z datą wsteczną. Sąd musi wtedy zbadać, czy takie orzeczenie nie wpłynie na pokrzywdzenie wierzycieli. Często małżonkowie próbują w taki sposób obronić się przed egzekucją do majątku wspólnego. Nie zawsze to się jednak uda – wszystko zależy od okoliczności konkretnej sprawy. Takie sprawy mają skomplikowany charakter i strategię postępowania zawsze warto skonsultować z adwokatem.
Czy wprowadzenie rozdzielności majątkowej wpływa na ogólne zasady dziedziczenia po zmarłym małżonku? Nie, intercyza czy przymusowa rozdzielność majątkowa nie ma wpływu na dziedziczenie po małżonku. Są jednak sytuacje, że małżonkowie chcą nie tylko żyć w ustroju rozdzielności majątkowej, ale również nie dziedziczyć po sobie. W takim wypadku musza jednak zawrzeć odrębną umowę o zrzeczenia się dziedziczenia.
Za prostą umowę intercyzy przed ślubem u Notariusza zapłacimy około 500 zł (opłata notarialna, koszt odpisów). W przypadku spraw przed sądem lub skomplikowanego charakteru intercyzy stawki te będą znacznie wyższe. Pozew o ustanowienie rozdzielności majątkowej wiąże się z opłatą sądową w kwocie 200 zł. W takiej sprawie zazwyczaj korzystamy również z pomocy adwokata, który sporządzi pozew oraz będzie reprezentował nas przed sądem.
Czy wyprowadzenie się ze wspólnego domu przez jednego z małżonków, a tym samym porzucenie współmałżonka może stanowić podstawę do orzeczenia rozwodu z wyłącznej winy małżonka opuszczającego rodzinę? Na to pytanie jak na wiele innych pytań natury prawnej niestety nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Wszystko zależy od okoliczności jakie towarzyszyły opuszczeniu przez jednego z małżonków wspólnego domu.
Jeżeli jeden z małżonków decyduje się opuścić wspólny dom wbrew woli współmałżonka oraz bez uzasadnionej przyczyny, a ponadto traci zainteresowanie sprawami rodziny sąd może uznać to zachowanie za bezpośrednią przyczynę rozkładu pożycia małżeńskiego z winy tego małżonka. Takie postępowanie jest bowiem oceniane jako porzucenie współmałżonka oraz zaniedbanie rodziny i podstawowych obowiązków małżeńskich. Tożsame stanowisko zajął m.in. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 15 listopada 1951 r. sygn. akt: C 1003/51 .
Co ważne, małżonek opuszczający dom w związku z niedopuszczalnym, a przede wszystkim agresywnym zachowaniem współmałżonka nie ponosi winy za rozkład pożycia małżeńskiego. Trudno oceniać negatywnie postępowanie małżonka opuszczającego współmałżonka, który stosuje przemoc psychiczną lub fizyczną. Stanowisko w tym temacie zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 grudnia 1997 r. sygn. akt: I CKN 597/97.
Również kiedy jeden z małżonków opuszcza wspólny dom po tym jak z innych przyczyn, szczególnie nie leżących po stronie tego małżonka, nastąpił już trwały i zupełny rozkład pożycia, nie można temu małżonkowi przypisać winy za rozpad małżeństwa.
Ustalenie, czy małżonek opuszczający dom oraz współmałżonka ponosi wyłączną winę za rozpad małżeństwa, wymaga indywidualnego przeanalizowania konkretnego przypadku. Wobec tego jeżeli rozważają Państwo rozwód warto skorzystać z pomocy Adwokata. Więcej informacji: kontakt.
Przemoc domowa to poważna sprawa, która każdego dnia ma wpływ na rodziny w całej Polsce. Jest to przestępstwo, które może być niezwykle trudne do wyleczenia dla osoby, która padła jego ofiarą. Wiele osób pozostaje w toksycznych związkach z nadzieją, że w końcu sprawy przybiorą lepszy obrót.
Przemoc w rodzinie obejmuje: przemoc fizyczną, seksualną i emocjonalną. Przemoc domowa może mieć wpływ na pewne aspekty rozwodu, więc ważne jest, aby znaleźć prawnika rozwodowego, który może pomóc Ci zebrać i przedstawić wszystkie istotne dowody, aby udowodnić przemoc domową i pomóc uzyskać nakaz ochrony przed nadużyciami, jeśli to konieczne. Niestety, przemoc może eskalować, gdy jedna osoba kończy związek, więc ważne jest, aby mieć plan i myśleć o swoim bezpieczeństwie i dobru swoich dzieci.
Przemoc domowa może być czynnikiem w sprawie rozwodowej, kiedy sądy podejmują decyzje w takich sprawach jak:
Niezależnie od tego, czy to Ty jesteś wykorzystywany, czy też jesteś oskarżony o przemoc domową, ważne jest dokumentowanie wszystkiego, aby udowodnić swoją stronę historii.
Niezależnie od tego, czy jest to sprawa karna czy rozwód, sądy podejmują decyzje w oparciu o fakty. Jeśli przemoc domowa jest kwestią w twoim rozwodzie, będziesz musiał dostarczyć odpowiednie dowody, aby pokazać, że miała ona miejsce. Najprostszym sposobem na to jest przedstawienie dowodu w postaci wyroku skazującego za przemoc domową. Jeśli Twój małżonek został skazany za przestępstwo związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego, sąd rodzinny zazwyczaj uzna to za wystarczający dowód, że doszło do znęcania się. Jeśli Ty lub Twoje dzieci padły ofiarą przemocy domowej, złożenie wniosku o nakaz ochrony przed przemocą może pomóc w ochronie Twojego bezpieczeństwa, a także dostarczyć dowodów.
Ważne jest, aby zgłaszać przypadki znęcania się organom ścigania za każdym razem, gdy mają one miejsce, nawet jeśli nie skutkują oskarżeniami karnymi lub wyrokiem skazującym. Funkcjonariusze organów ścigania mogą zeznawać jako świadkowie w sprawach dotyczących przemocy domowej i rozwodów, podobnie jak przyjaciele, członkowie rodziny, nauczyciele, lekarze, pracownicy socjalni lub ktokolwiek, kto słyszał lub widział nadużycie. Chociaż może to być zniechęcające, Ty również możesz zeznawać. Oprócz pomocy w załatwieniu innych spraw związanych z rozwodem, Twój adwokat może pomóc Ci przygotować się przed złożeniem zeznań i działać jako Twój zagorzały obrońca w sądzie.
Obdukcja pozwala na udokumentowanie poniesionych przez Ciebie obrażeń – zadrapań, czy siniaków. Jeśli udałeś się na pogotowie z powodu obrażeń spowodowanych przez Twojego oprawcę, dokumentacja medyczna związana z przypadkami przemocy domowej może dostarczyć przekonujących dowodów. Aby obdukcja mogła stanowić dowód w postępowaniu sądowym, należy zgłosić się do lekarza w zakładzie medycyny sądowej, istnieje też możliwość skierowania do niego przez policję lub sąd.
Niebieska Karta jest wyspecjalizowanym kwestionariuszem, który może zostać wykorzystany podczas postępowania rozwodowego.
Innym sposobem na udowodnienie przemocy domowej jest dokumentowanie wszystkiego. Notuj daty, godziny i szczegóły każdego incydentu, co twój współmałżonek robił i mówił, a także świadków, którzy mogli zaobserwować dane zachowanie. Może to pomóc udowodnić schemat nadużycia i mieć znaczący wpływ na takie kwestie jak opieka nad dziećmi. Ponadto, zachowaj wszelkie e-maile, wiadomości tekstowe, wiadomości głosowe lub posty/wiadomości z mediów społecznościowych od współmałżonka. Posiadanie doświadczonego adwokata rozwodowego po swojej stronie może pomóc Ci przejść przez kontrowersyjny rozwód, chronić swoje interesy i pociągnąć sprawcę do odpowiedzialności.
Alimenty za znęcanie się psychiczne są ustalane przez sąd, aby pomóc ofierze znęcania się psychicznego w odzyskaniu finansowej stabilności po rozwodzie.
Alimenty za znęcanie się psychiczne mogą obejmować koszty leczenia, takie jak terapia lub leki, a także inne koszty życiowe, takie jak opłaty miesięczne i opłaty za usługi. Alimenty te mogą być ustalone na okres do trzech lat po rozwodzie lub dłużej, jeśli sąd uważa to za stosowne.
Aby ubiegać się o alimenty za znęcanie się psychiczne, ofiara musi przedstawić dowody na to, że jej były partner fizycznie lub psychicznie ją naruszył. Dowody te mogą obejmować dokumentację medyczną, świadectwa innych osób i inne materiały dowodowe. Ofiara musi również wykazać, że jej byłemu partnerowi należny jest obowiązek alimentacyjny i że ma on odpowiednie dochody do spłacenia alimentów.
Sama decyzja o przyznaniu alimentów należy do sądu. Sadowi można pomóc poprzez przedstawienie dowodów na to, że ofiara była ofiarami przemocy domowej lub innych form nadużycia ze strony swojego byłego partnera. Wszelkie informacje dotyczące historii relacji między stronami również są brane pod uwagą podczas procesu decyzji o alimentach.
Przemoc emocjonalna może być na początku subtelna. Zwykle atak następuje z czasem i niszczy poczucie własnej wartości współmałżonka. Poprzez słowa, zachowania i działania, małżonek powoli niszczy drugiego małżonka.
Rozwód po tym, jak byłeś w agresywnym związku, nigdy nie jest łatwy. Ale podczas gdy wiele osób nosi ślady nadużycia na swoim ciele, oznaki przemocy nigdy nie są tak jasne, jeśli masz do czynienia ze znęcaniem się emocjonalnym.
Przemoc emocjonalna może przybierać wiele form, w tym:
Dobrym pomysłem jest prowadzenie dziennika każdego obraźliwego kontaktu, telefonu lub wiadomości od byłego partnera oraz zapisywanie kopii lub zrzutów ekranu wszystkich pisemnych nadużyć dla swojego adwokata. Dodatkowo w sprawie rozwodowej Twój prawnik może wykorzystać:
Sprawdź również: Jak przygotować odpowiedź na pozew o rozwód
Obowiązek alimentacyjny wobec małoletnich dzieci został uregulowany w art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stanowi on, że to rodzice obowiązani są do alimentów względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Alimenty na dziecko mają na celu zaspokojenie potrzeb życiowych dziecka.
W aktualnym stanie prawnym – nie ma sztywnych widełek w zakresie alimentów maksymalnych, czy minimalnych. O ich wysokości (w przypadku braku porozumienia między rodzicami) decyduje sąd. Sąd bierze pod uwagę zarówno potrzeby dziecka (koszty jego utrzymania), jak i możliwości zarobkowe i majątkowe obowiązanych do ich płacenia rodziców. Nawet osoby, które formalnie nie uzyskują dochodu lub świadomie go zaniżają – nie obronią się przed ich płaceniem. Sąd bierze pod uwagę możliwości zarobkowe, a nie faktyczne zarobki. Weźmie pod uwagę wykształcenie, dotychczasowe zatrudnienie, stan zdrowia, stan majątkowy, stopę życiową. Nie będzie się kierował wyłącznie zaświadczeniem z pracy lub informacją, że dana osoba jest bezrobotna. Oczywiście inna będzie sytuacja osoby z orzeczeniem o niezdolności do pracy, inna zaś osoby uchylającej się od jej świadczenia. W niedługim czasie zostaną wprowadzone alimenty natychmiastowe. Mają to być alimenty zryczałtowane wyliczane na podstawie algorytmu – minimalnego wynagrodzenia za pracę i współczynnika dzietności. Aktualnie na jedno dziecko natychmiastowe świadczenie alimentacyjne wynosiłoby 496,00 zł, na dwoje dzieci po 450,00 zł. Odpowiedź na interpelację nr 20140.
W pierwszej kolejności należy stworzyć tabelę kosztową miesięcznych wydatków ponoszonych na dziecko. Należy pamiętać, aby umieścić tam proporcjonalnie obliczone wydatki cykliczne (np. ubezpieczenie dziecka, komitet rodzicielski), wydatki stałe na mieszkanie, dojazdy, odzież, jedzenie itp. W przygotowaniu tego wyliczenia najlepiej pomoże profesjonalny pełnomocnik w sprawie rozwodowej lub o podwyższenie lub ustalenie alimentów. W drugiej kolejności należy ustalić proporcje między rodzicami – czy są to proporcje równe, czy z pewnych względów powinny być inaczej obliczone. Wszystko należy również ocenić przez pryzmat możliwości zarobkowych obowiązanego. Jeżeli rodzic od początku prezentuje wrogie podejście, że nie będzie płacił, że zaniży swój dochód – warto skorzystać z pomocy adwokata.
Jeżeli tylko rodzice potrafią się porozumieć w zakresie alimentów nie ma potrzeby występować o nie do sądu. Mogą zawrzeć umowę na piśmie. W wyroku rozwodowym orzeczenie o alimentach jest obligatoryjne, natomiast w przypadku zgodności stron – sąd ustala wartości wskazane przez nie. Zdarzają się wyroki, które przewidują, że strony ponoszą koszty utrzymania dzieci w równym stopniu. Z reguły jednak sądy uważają, że w wyroku musi znaleźć się konkretna kwota alimentów.
Na to pytanie również nie ma aktualnie jednoznacznej odpowiedzi, choć w przypadku alimentów natychmiastowych projektowane jest, aby obowiązek wygasał automatycznie po osiągnięciu przez uprawnionego 25 lat. Zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek ten ustaje w momencie możliwości samodzielnego utrzymania się dziecka. Obowiązek ten nie wygasa z automatu, dlatego należy wnieść do sądu stosowny pozew.
Jeżeli potrzebujesz pomocy prawnej w zakresie dochodzenia roszczeń alimentacyjnych – zarówno w przypadku rozwodu, jak i w innych sytuacjach (podział majątku lub gdy współmałżonek uchyla się od łożenia na zaspokajanie potrzeb rodziny), skontaktuj się ze mną na: [email protected] . Wycena sprawy jest bezpłatna i niezobowiązująca.
Utworzenie Funduszu Alimentacyjnego miało na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb uprawnionych do alimentów w przypadku, gdy zobowiązany nie wywiązuje się z tego obowiązku. Realizuje się to poprzez przyznawanie przez fundusz alimentacyjny środków finansowych z budżetu państwa dla osób spełniających kryteria ustawowe (np. kryterium podmiotowe, dochodowe – jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty 900 zł). Świadczenia z tego funduszu przysługują osobie uprawnionej odpowiednio do ukończenia przez nią 18 roku życia, a gdy się uczy do ukończenia przez nią 25 roku życia, w przypadku posiadania orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności – bezterminowo. Maksymalna wysokość świadczenia z tego tytułu może wynosić 500 zł, jednak w pierwszej kolejności bierze się pod uwagę bieżąco ustalane alimenty. Aby otrzymać alimenty z Funduszu Alimentacyjnego należy złożyć wniosek w urzędzie gminy lub miasta albo w gminnym lub miejskim ośrodku pomocy społecznej, właściwym ze względu na miejsce zamieszkania osoby uprawnionej lub jej przedstawiciela ustawowego.
Obecnie, nie ma regulacji, która wskazywałaby dokładne sposoby wyliczanie alimentów, gdyż zależy to od indywidualnych uwarunkowań. Posiłkując się art. 135 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, to obok możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego główny czynnik wpływający na obliczenie wysokości alimentów. Usprawiedliwione potrzeby każdego człowieka kształtują się odmiennie. Brane są pod uwagę bieżące potrzeby dziecka, wydatki jakie ponosi, koszty utrzymania, w zależności od jego wieku, stanu zdrowia. Wyliczeniu podlegają zarówno potrzeby materialne, jak i niematerialne, stanowiące koszty bieżące, nie przewidywane, mające jednocześnie zapewnić godziwą egzystencję dziecka. Należy się skupić na wydatkach dotyczących mieszkania, szkoły, zajęć pozaszkolnych, wyżywienia, odzieży, opieki lekarskiej, rozrywki i kultury, kosztów dojazdów, wakacji. Wszystkie te czynniki można nazwać kosztami utrzymania dziecka.
Z kolei projekt alimentów natychmiastowych przewiduje obliczanie wysokości alimentów w sposób uproszczony na podstawie realnych kosztów utrzymania dzieci i ma podlegać corocznej waloryzacji. Kwota ta ma być zależna od kwoty przeliczeniowej, uwzględniającej minimalne wynagrodzenie netto i współczynnik dzietności. Kwota ta nie będzie ustalana w oparciu o średnie bądź minimalne wynagrodzenie.
Przez możliwości zarobkowe rodziców należy rozumieć ogół czynników, jakie wpływają na to, ile może zarobić rodzic. Nie należy mylić tego pojęcia z rzeczywistymi dochodami, jakie osiąga. Na możliwości zarobkowe wpływa przede wszystkim wykształcenie, umiejętności, doświadczenie zawodowe, stan zdrowia rodzica. Obok rzeczywiście osiąganych dochodów brana jest pod uwagę wysokość zarobków, jakie zobowiązany jest w stanie potencjalnie uzyskać, przy uwzględnieniu należytej staranności, podejmowanych działań, racjonalnej gospodarki, a także uzyskiwane premie, dodatki do wynagrodzenia, nagrody, różnego rodzaju aktywa. Sądy zasadnie stoją na stanowisku, że nawet osoby bezrobotne lub bez doświadczenia mają możliwości zarobkowe.
W Sejmie trwają prace nad wprowadzeniem nowych rozwiązań prawnych w postaci alimentów natychmiastowych, zwanych również podstawowymi. Projekt ma na celu usprawnienie postępowania alimentacyjnego. Ma to wynikać z możliwości złożenia wniosku o alimenty natychmiastowe na gotowym formularzu, co ma jednocześnie usprawnić i przyspieszyć możliwość dochodzenia alimentów w alimentacyjnym postępowaniu nakazowym. Można zaobserwować w tym przypadku wpływ ekonomiki procesowej, także w zakresie sądów rodzinnych, a to za sprawą możliwości wydawania alimentacyjnych nakazów zapłaty również przez referendarzy sądowych. Instytucja alimentów natychmiastowych zakłada przyznanie alimentów na dzieci w przeciągu 2 tygodni.
