Alimenty to temat, który budzi wiele emocji, szczególnie gdy dotyczą one dorosłych dzieci. Wielu rodziców zadaje sobie pytanie, czy obowiązek łożenia na utrzymanie dziecka kończy się wraz z jego pełnoletnością, czy może trwać znacznie dłużej. Polskie prawo nie wskazuje jednoznacznie granicy wieku, co sprawia, że w praktyce dochodzi do różnych interpretacji. Przyjrzyjmy się, kiedy obowiązek alimentacyjny może zostać przedłużony, a kiedy możliwe jest jego zakończenie.
W potocznym przekonaniu alimenty kojarzone są głównie z obowiązkiem utrzymywania małoletnich dzieci, najczęściej po rozwodzie lub rozstaniu rodziców. Tymczasem rzeczywistość prawna w Polsce dopuszcza również możliwość zasądzania alimentów na rzecz dzieci, które osiągnęły pełnoletniość. Może to budzić zaskoczenie, zwłaszcza w kontekście przekonania, że po ukończeniu 18. roku życia dziecko powinno być już samodzielne. W rzeczywistości jednak obowiązek alimentacyjny może być kontynuowany, a niekiedy nawet przybierać formę niemal bezterminową.
Zasady ustalania i kontynuacji obowiązku alimentacyjnego wobec dorosłego dziecka są złożone i zależą od wielu czynników. Przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie zawierają konkretnego wieku granicznego, do którego rodzic musi łożyć na utrzymanie dziecka. Kluczowe znaczenie mają okoliczności życiowe dziecka oraz jego realne możliwości usamodzielnienia się.
Zachęcamy Państwa aby dowiedzieć się więcej na temat naszych usług: https://wolczkiewicz.pl/oferty/rozwod-warszawa/.
Polskie prawo jasno wskazuje, że rodzice mają obowiązek alimentacyjny wobec dziecka, które nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. W praktyce oznacza to, że nawet po osiągnięciu pełnoletności dziecko może mieć prawo do alimentów, jeśli kontynuuje naukę, nie posiada dochodów lub znajduje się w trudnej sytuacji zdrowotnej. Nie jest więc wystarczające, że dziecko osiągnie 18 lat - kluczowe jest, czy potrafi się utrzymać samodzielnie. Przykładowo, student studiów dziennych, który nie jest w stanie pracować na pełen etat i nie osiąga dochodów umożliwiających samodzielne życie, może liczyć na kontynuację alimentów ze strony rodziców. Z kolei osoba, która ukończyła edukację i celowo unika pracy, może zostać pozbawiona prawa do alimentów.
Sądy indywidualnie oceniają każdą sprawę, badając, czy dziecko podejmuje realne działania zmierzające do usamodzielnienia się. Brak aktywności, niechęć do pracy, celowe przeciąganie edukacji czy unikanie obowiązków mogą być podstawą do uchylenia obowiązku alimentacyjnego.
Jednym z najczęstszych powodów, dla których alimenty na dorosłe dziecko są kontynuowane, jest fakt studiowania. Zarówno studia dzienne, jak i zaoczne mogą być podstawą do uznania, że dziecko nie jest jeszcze w pełni samodzielne finansowo. Kluczowe jest jednak, czy edukacja przebiega w sposób systematyczny i czy dziecko wykazuje zaangażowanie w naukę.
Rodzice mogą być zobowiązani do łożenia alimentów na dziecko studiujące nawet do ukończenia przez nie 26-27 roku życia, jeśli okres edukacji się wydłuży z obiektywnych przyczyn. Jeżeli jednak dziecko wielokrotnie zmienia kierunki studiów, powtarza lata lub nie zalicza semestrów z własnej winy, sąd może uznać, że utrzymywanie takiej osoby nie ma uzasadnienia. Ważne jest także, by dziecko wykazywało się inicjatywą w zdobywaniu dodatkowych środków - np. poprzez dorywcze prace, stypendia czy inne formy wsparcia finansowego. Rodzic nie musi ponosić całkowitego kosztu utrzymania dorosłego dziecka, jeśli to ostatnie ma możliwości, by choć częściowo się usamodzielnić.
Szczególnym przypadkiem przedłużonego obowiązku alimentacyjnego są sytuacje, gdy dorosłe dziecko cierpi na poważne choroby, niepełnosprawność lub inne ograniczenia uniemożliwiające mu podjęcie pracy zarobkowej. W takich przypadkach alimenty mogą mieć wręcz charakter dożywotni, ponieważ dziecko nie ma realnych szans na całkowite uniezależnienie się od rodziców. Sądy uznają, że obowiązek wsparcia finansowego w takich przypadkach nie wygasa z wiekiem, lecz trwa tak długo, jak długo dziecko nie jest zdolne do samodzielnego utrzymania. Rodzice mogą być zobowiązani do ponoszenia kosztów leczenia, rehabilitacji, opieki oraz utrzymania, nawet jeśli sami są już w podeszłym wieku lub mają ograniczone możliwości finansowe.
Warto jednak zaznaczyć, że w takich sprawach również może dojść do zmian - np. jeśli poprawi się stan zdrowia dziecka lub znajdzie ono zatrudnienie w warunkach chronionych. Każda zmiana okoliczności może być podstawą do rewizji wyroku alimentacyjnego.
Choć obowiązek alimentacyjny wobec dorosłego dziecka może trwać długo, istnieją sytuacje, w których rodzic ma prawo domagać się uchylenia tego obowiązku. Kodeks rodzinny i opiekuńczy przewiduje, że jeżeli spełnienie świadczenia alimentacyjnego po stronie rodzica wiązałoby się z nadmiernym uszczerbkiem dla niego, lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu usamodzielnienia się, sąd może uchylić alimenty. Oznacza to, że rodzic może powołać się np. na swoją trudną sytuację zdrowotną, brak dochodów, konieczność utrzymywania innych osób lub pogorszenie warunków życiowych. Jeżeli alimenty stanowią dla niego nadmierne obciążenie, może złożyć wniosek o ich uchylenie lub zmniejszenie.
Również postawa dziecka ma znaczenie - sądy zwracają uwagę, czy dorosłe dziecko wykazuje szacunek wobec rodzica, nie nadużywa jego pomocy i nie wykorzystuje alimentów w sposób niezgodny z przeznaczeniem. W niektórych przypadkach brak relacji rodzinnych, wrogość lub rażące naruszenie zasad współżycia społecznego mogą mieć wpływ na ocenę zasadności dalszego świadczenia.
Jeszcze więcej sprawdzonych informacji dotyczących alimentów, przeczytać można tutaj: https://pl.wikipedia.org/wiki/Alimenty.
Nie każda forma aktywności zawodowej dziecka skutkuje automatycznym zakończeniem obowiązku alimentacyjnego. Dorywcze prace, niskie dochody czy zatrudnienie na część etatu nie muszą przesądzać o tym, że dziecko może już w pełni samodzielnie się utrzymać. Jednak w miarę jak dochody dziecka rosną i stają się stabilne, szanse na uchylenie alimentów rosną. Sąd każdorazowo analizuje, czy praca podejmowana przez dziecko daje mu realne możliwości utrzymania się na odpowiednim poziomie. Również koszty utrzymania, miejsce zamieszkania, zobowiązania finansowe oraz ogólna sytuacja życiowa dziecka mają znaczenie. Niektóre osoby podejmują pracę, ale nadal studiują lub mieszkają w dużym mieście, gdzie koszty życia są wysokie - wówczas alimenty mogą pełnić rolę wsparcia w usamodzielnieniu się.
Z drugiej strony, jeśli dziecko celowo unika lepiej płatnej pracy, nie stara się o awans zawodowy lub wykorzystuje alimenty do utrzymania wygodnego, ale nieproduktywnego stylu życia, rodzic może mieć podstawy do domagania się zmian. Brak ambicji lub pasywna postawa dziecka wobec własnej przyszłości mogą być dla sądu sygnałem, że obowiązek alimentacyjny nie powinien trwać w nieskończoność. W takim przypadku kluczowe będzie udowodnienie, że dziecko nie podejmuje realnych działań w celu uzyskania niezależności finansowej, mimo obiektywnie istniejących ku temu możliwości.
Choć prawo nie przewiduje konkretnego limitu czasowego dla alimentów, trudno mówić o obowiązku alimentacyjnym „bez końca”. W praktyce jednak zdarzają się przypadki, gdy alimenty są wypłacane przez kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat - zwłaszcza w sytuacjach związanych z chorobą dziecka lub jego trwałą niezdolnością do pracy. W takich przypadkach obowiązek alimentacyjny rzeczywiście może mieć charakter długotrwały, a czasem nawet dożywotni. Co istotne, nie oznacza to, że rodzic nie ma możliwości zwrócenia się do sądu o weryfikację obowiązku - każda zmiana sytuacji życiowej, zarówno dziecka, jak i rodzica, może stanowić podstawę do ponownego rozpatrzenia sprawy.
Nie należy jednak zakładać, że alimenty na dorosłe dziecko będą wypłacane automatycznie przez całe życie. Każdy przypadek jest indywidualny, a obowiązek ten może być uchylony lub zmodyfikowany w zależności od okoliczności. Warto pamiętać, że sąd zawsze kieruje się zasadą słuszności oraz interesem obu stron, dlatego tak istotne jest dostarczenie pełnego obrazu sytuacji życiowej. Zmiany w dochodach, pogorszenie stanu zdrowia rodzica lub usamodzielnienie się dziecka mogą całkowicie zmienić ocenę zasadności dalszego wsparcia.
W sprawach alimentacyjnych i nie tylko, zapraszamy do kontaktu: https://wolczkiewicz.pl/kontakt/.
Aby zakończyć obowiązek alimentacyjny wobec dorosłego dziecka, konieczne jest złożenie wniosku do sądu o uchylenie alimentów. Rodzic powinien wykazać, że dziecko jest w stanie samodzielnie się utrzymać, lub że dalsze łożenie na jego utrzymanie jest dla niego nadmiernym obciążeniem. Nie wystarczy sam fakt osiągnięcia przez dziecko pełnoletniości - potrzebne są dowody świadczące o jego usamodzielnieniu, zatrudnieniu, osiąganych dochodach czy zmianie sytuacji życiowej. Warto dołączyć dokumenty, takie jak zaświadczenia o zarobkach dziecka, dowody ukończenia edukacji czy potwierdzenia sytuacji materialnej rodzica.
Sąd po rozpatrzeniu sprawy może uznać, że obowiązek alimentacyjny powinien zostać uchylony, zmniejszony lub utrzymany w niezmienionej formie. Kluczową rolę odgrywa tu rzetelne przedstawienie faktów i argumentów potwierdzających, że dalsze świadczenia są bezzasadne lub niewspółmiernie obciążające dla rodzica. Czasem sąd może także wezwać dziecko do złożenia wyjaśnień lub przedstawienia własnych dowodów na potrzeby utrzymania alimentów. Ważne jest także, by rodzic nie działał pochopnie i wcześniej skonsultował się z prawnikiem - każda sprawa jest inna, a błędne postępowanie może przynieść odwrotny skutek. Profesjonalna pomoc prawna może znacząco zwiększyć szansę na korzystne rozstrzygnięcie postępowania.
Jeśli chcą Państwo dowiedzieć się więcej na temat naszych usług, zachęcamy do odwiedzenia strony: https://wolczkiewicz.pl/oferta/.
Złożenie pozwu o alimenty to jeden z kluczowych kroków, jakie może podjąć osoba sprawująca opiekę nad dzieckiem. Proces ten pozwala nie tylko na formalne uregulowanie obowiązku alimentacyjnego, ale również, poprzez zastosowanie wniosku o zabezpieczenie, daje możliwość błyskawicznego uzyskania tymczasowego świadczenia jeszcze przed zakończeniem całego postępowania. Jest to niebywale istotne wsparcie, o którym warto wiedzieć.
Zabezpieczenie alimentów to coraz częściej doceniane rozwiązanie, które umożliwia uzyskanie natychmiastowego wsparcia finansowego już na etapie postępowania sądowego. W praktyce oznacza to, że sąd, przed wydaniem ostatecznego wyroku, może nakazać drugiemu rodzicowi uiszczanie określonej kwoty co miesiąc na rzecz dziecka. Wniosek o zabezpieczenie trzeba obowiązkowo złożyć razem z pozwem o alimenty, najlepiej jako jego integralną część. Dzięki temu pozytywny finał sprawy będzie o wiele bardziej prawdopodobny.
We wniosku trzeba wskazać konkretną kwotę, której się domagamy, a także uzasadnienie, dlaczego zabezpieczenie jest obligatoryjne. Argumentacja powinna odnosić się do realnych potrzeb dziecka, a także aktualnej sytuacji materialnej opiekuna. Warto załączyć wszelkie dokumenty potwierdzające koszty utrzymania dziecka. W tym celu pomocne powinny okazać się przede wszystkim rachunki za żywność, ubrania, leczenie, opłaty przedszkolne czy szkolne, a także własne dochody i wydatki. W walce o zabezpieczenie alimentów pomocny może okazać się dobry adwokat. Dla osób ceniących sobie profesjonalizm świetnym wyborem będzie Adwokat Wołczkiewicz. Jedną z domen tej kancelarii są także sprawy rozwodowe.
Wzór pozwu o alimenty z wnioskiem o zabezpieczenie powinien zawierać kilka niezbędnych elementów. Ważne są chociażby: oznaczenie stron (powód – najczęściej matka lub ojciec dziecka oraz pozwany – drugi rodzic), dane dziecka, żądana kwota alimentów oraz wskazanie terminu płatności (najczęściej do 10. dnia każdego miesiąca). W uzasadnieniu należy skrupulatnie opisać sytuację życiową dziecka i wyjaśnić, dlaczego zabezpieczenie jest niezbędne już teraz. Wniosek o zabezpieczenie rozpatrywany jest przez sąd przeważnie w ciągu kilku tygodni, a jego postanowienie jest wykonalne z chwilą ogłoszenia, co oznacza, że alimenty muszą być wypłacane natychmiast, nawet jeśli druga strona złoży zażalenie.
Pierwszym etapem w sprawie o alimenty jest rzecz jasna sporządzenie pozwu. Można to zrobić samodzielnie lub skorzystać z pomocy prawnika bądź darmowej pomocy prawnej oferowanej przez gminy i sądy. Pozew należy złożyć do sądu rejonowego właściwego dla miejsca zamieszkania dziecka. Jeśli składamy wniosek o zabezpieczenie, to w pozwie trzeba o tym jasno wspomnieć, najlepiej w oddzielnym punkcie żądań. Do pozwu załączamy odpis aktu urodzenia dziecka (lub dzieci), dokumenty potwierdzające koszty utrzymania, wykaz wydatków miesięcznych, zaświadczenia o dochodach i inne dokumenty obrazujące sytuację finansową obu stron. Im lepiej udokumentujemy potrzeby dziecka, tym większa szansa na uzyskanie zabezpieczenia i korzystnego wyroku. W przypadku kłopotów z ustaleniem dochodów pozwanego można śmiało wnioskować do sądu o zobowiązanie go do złożenia oświadczenia majątkowego lub o pozyskanie danych z urzędu skarbowego.
Po złożeniu pozwu sąd rozpoznaje wniosek o zabezpieczenie w pierwszej kolejności. Wydaje postanowienie, które ma charakter tymczasowy, lecz jest natychmiast wykonalne. Oznacza to, że już od chwili wydania decyzji pozwany musi płacić wskazaną kwotę. Nie można czekać z zapłatą do momentu wydania wyroku końcowego. W przypadku braku wpłat można wystąpić do komornika z wnioskiem o egzekucję zabezpieczenia, załączając postanowienie sądu z klauzulą wykonalności. W dalszej kolejności sąd prowadzi dalsze postępowanie dowodowe, przesłuchuje strony i świadków, a na końcu wydaje wyrok, który zastępuje postanowienie o zabezpieczeniu. Jeśli okaże się, że w toku sprawy potrzeby dziecka wzrosły lub sytuacja finansowa jednej ze stron się zmieniła, można oczywiście odpowiednio zmodyfikować żądania pozwu.
Zanim zdecydujemy się na złożenie pozwu o alimenty wraz z wnioskiem o zabezpieczenie, warto mieć na uwadze to, że zabezpieczenie jest rozwiązaniem tymczasowym, które ma na celu zapewnienie dziecku środków do życia w trakcie trwania sprawy sądowej. W praktyce sądy bardzo często przychylają się do takich wniosków, szczególnie gdy przedstawione dowody jasno wskazują na konieczność natychmiastowego wsparcia. Oznacza to, że szanse na powodzenie są w tym przypadku relatywnie spore, zwłaszcza jeśli współpracuje się z dobrą kancelarią. Kancelaria Wołczkiewicz oprócz spraw alimentacyjnych zajmuje się upadłością konsumencką. Oznacza to, że ma szeroką gamę świadczonych usług.
Wniosek o zabezpieczenie można złożyć wyłącznie wtedy, gdy trwa postępowanie główne, dlatego nie funkcjonuje on jako samodzielny środek prawny. Jeśli pozew o alimenty zostanie odrzucony z przyczyn formalnych, to wniosek o zabezpieczenie również nie zostanie rozpatrzony. Warto zatem jak najlepiej zadbać o kompletność dokumentów i poprawność formalną już na etapie składania pozwu. Dzięki temu szanse na pozytywny finał będą względnie duże.
Istotnym aspektem, o którym należy pamiętać, jest także możliwość wnioskowania o zabezpieczenie nie tylko przy pierwotnym pozwie, ale również w sprawach o podwyższenie alimentów, jeśli sytuacja dziecka nagle się pogorszyła. Sąd bierze wówczas pod uwagę aktualne i rzeczywiste potrzeby dziecka, dlatego do wniosku trzeba koniecznie dołączyć wszelkie dokumenty potwierdzające wydatki oraz brak wystarczających środków finansowych po stronie opiekuna.
Skuteczny wniosek o zabezpieczenie alimentów musi być przede wszystkim bardzo dobrze uzasadniony i oparty na wiarygodnych dokumentach. Najczęstszym błędem popełnianym przez wnioskodawców jest ogólnikowe opisanie sytuacji bez wykazania żadnych konkretnych kosztów życia dziecka. W treści wniosku należy wskazać wysokość kwoty, o jaką się ubiegamy, i opisać, dlaczego zabezpieczenie jest niezbędne już teraz. Wiele osób niestety podchodzi do tego niezbyt rzetelnie. Dokładne wykazanie kosztów jest jednak bardzo istotne, dlatego warto podejść do niego ze starannością.
Uzasadnienie powinno zawierać zestawienie miesięcznych wydatków. W tym celu trzeba zwrócić uwagę chociażby na przybliżone koszty wyżywienia, opieki medycznej, środków higieny, edukacji czy transportu. Warto również odnieść się do dochodów rodzica sprawującego opiekę i wykazać, że nie jest on w stanie samodzielnie pokrywać wszystkich niezbędnych kosztów. Jeśli drugi rodzic uchyla się od obowiązku alimentacyjnego lub nie łożył dotąd na dziecko, należy to wyraźnie podkreślić, aby zwiekszyć swoje szanse na otrzymanie środków.
Wniosek należy złożyć w formie pisemnej, jako część pozwu lub w osobnym piśmie procesowym. Istotne jest, aby wniosek zawierał konkretne żądanie wraz z terminem spełnienia świadczenia. Można to zrobić w takim stylu: „zabezpieczenie roszczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do płacenia na rzecz małoletniego alimentów w kwocie X zł miesięcznie, płatnych do 10. dnia każdego miesiąca z góry”. Sąd nie jest związany proponowaną kwotą, ale dobrze sformułowane i udokumentowane żądanie ewidentnie zwiększa szanse na jego uwzględnienie.
Domaganie się zabezpieczenia alimentów jest zasadne przede wszystkim wtedy, gdy dziecko nie otrzymuje żadnego wsparcia finansowego od drugiego rodzica, a jego potrzeby nie mogą czekać do zakończenia sprawy sądowej. Procedura trwa nierzadko kilka miesięcy, dlatego zabezpieczenie pełni funkcję ochronną i zapobiega niechcianemu pogorszeniu sytuacji materialnej dziecka.
Wniosek o zabezpieczenie warto składać również wtedy, gdy mamy do czynienia z niepewną sytuacją majątkową pozwanego, np. ryzykiem ukrycia dochodów lub wyzbywania się majątku. Mimo że zabezpieczenie alimentów nie blokuje majątku, to daje podstawę do szybkiej egzekucji przez komornika natychmiast po wydaniu postanowienia. Postanowienie o zabezpieczeniu może być doskonałą podstawą do prowadzenia egzekucji bez potrzeby oczekiwania na zakończenie sprawy.
Z punktu widzenia skuteczności dochodzenia alimentów zabezpieczenie może być wręcz niezbędne. W wielu przypadkach zdarza się, że pozwany celowo przewleka postępowanie lub nie stawia się na żadne rozprawy. Mając postanowienie o zabezpieczeniu, opiekun dziecka nie jest zdany wyłącznie na ostateczny wyrok. Praktyka pokazuje, że zabezpieczenie mobilizuje drugiego rodzica do znacznie szybszego uregulowania sytuacji, a niekiedy nawet prowadzi do zawarcia ugody przed sądem. Osoby szukające pomocy prawnej w kwestiach alimentacyjnych i nie tylko mogą skontaktować się z Adwokatem Wołczkiewicz.
Obowiązek alimentacyjny wobec małoletnich dzieci został uregulowany w art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stanowi on, że to rodzice obowiązani są do alimentów względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Alimenty na dziecko mają na celu zaspokojenie potrzeb życiowych dziecka.
W aktualnym stanie prawnym – nie ma sztywnych widełek w zakresie alimentów maksymalnych, czy minimalnych. O ich wysokości (w przypadku braku porozumienia między rodzicami) decyduje sąd. Sąd bierze pod uwagę zarówno potrzeby dziecka (koszty jego utrzymania), jak i możliwości zarobkowe i majątkowe obowiązanych do ich płacenia rodziców. Nawet osoby, które formalnie nie uzyskują dochodu lub świadomie go zaniżają – nie obronią się przed ich płaceniem. Sąd bierze pod uwagę możliwości zarobkowe, a nie faktyczne zarobki. Weźmie pod uwagę wykształcenie, dotychczasowe zatrudnienie, stan zdrowia, stan majątkowy, stopę życiową. Nie będzie się kierował wyłącznie zaświadczeniem z pracy lub informacją, że dana osoba jest bezrobotna. Oczywiście inna będzie sytuacja osoby z orzeczeniem o niezdolności do pracy, inna zaś osoby uchylającej się od jej świadczenia. W niedługim czasie zostaną wprowadzone alimenty natychmiastowe. Mają to być alimenty zryczałtowane wyliczane na podstawie algorytmu – minimalnego wynagrodzenia za pracę i współczynnika dzietności. Aktualnie na jedno dziecko natychmiastowe świadczenie alimentacyjne wynosiłoby 496,00 zł, na dwoje dzieci po 450,00 zł. Odpowiedź na interpelację nr 20140.
W pierwszej kolejności należy stworzyć tabelę kosztową miesięcznych wydatków ponoszonych na dziecko. Należy pamiętać, aby umieścić tam proporcjonalnie obliczone wydatki cykliczne (np. ubezpieczenie dziecka, komitet rodzicielski), wydatki stałe na mieszkanie, dojazdy, odzież, jedzenie itp. W przygotowaniu tego wyliczenia najlepiej pomoże profesjonalny pełnomocnik w sprawie rozwodowej lub o podwyższenie lub ustalenie alimentów. W drugiej kolejności należy ustalić proporcje między rodzicami – czy są to proporcje równe, czy z pewnych względów powinny być inaczej obliczone. Wszystko należy również ocenić przez pryzmat możliwości zarobkowych obowiązanego. Jeżeli rodzic od początku prezentuje wrogie podejście, że nie będzie płacił, że zaniży swój dochód – warto skorzystać z pomocy adwokata.
Jeżeli tylko rodzice potrafią się porozumieć w zakresie alimentów nie ma potrzeby występować o nie do sądu. Mogą zawrzeć umowę na piśmie. W wyroku rozwodowym orzeczenie o alimentach jest obligatoryjne, natomiast w przypadku zgodności stron – sąd ustala wartości wskazane przez nie. Zdarzają się wyroki, które przewidują, że strony ponoszą koszty utrzymania dzieci w równym stopniu. Z reguły jednak sądy uważają, że w wyroku musi znaleźć się konkretna kwota alimentów.
Na to pytanie również nie ma aktualnie jednoznacznej odpowiedzi, choć w przypadku alimentów natychmiastowych projektowane jest, aby obowiązek wygasał automatycznie po osiągnięciu przez uprawnionego 25 lat. Zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek ten ustaje w momencie możliwości samodzielnego utrzymania się dziecka. Obowiązek ten nie wygasa z automatu, dlatego należy wnieść do sądu stosowny pozew.
Jeżeli potrzebujesz pomocy prawnej w zakresie dochodzenia roszczeń alimentacyjnych – zarówno w przypadku rozwodu, jak i w innych sytuacjach (podział majątku lub gdy współmałżonek uchyla się od łożenia na zaspokajanie potrzeb rodziny), skontaktuj się ze mną na: [email protected] . Wycena sprawy jest bezpłatna i niezobowiązująca.
Utworzenie Funduszu Alimentacyjnego miało na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb uprawnionych do alimentów w przypadku, gdy zobowiązany nie wywiązuje się z tego obowiązku. Realizuje się to poprzez przyznawanie przez fundusz alimentacyjny środków finansowych z budżetu państwa dla osób spełniających kryteria ustawowe (np. kryterium podmiotowe, dochodowe – jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty 900 zł). Świadczenia z tego funduszu przysługują osobie uprawnionej odpowiednio do ukończenia przez nią 18 roku życia, a gdy się uczy do ukończenia przez nią 25 roku życia, w przypadku posiadania orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności – bezterminowo. Maksymalna wysokość świadczenia z tego tytułu może wynosić 500 zł, jednak w pierwszej kolejności bierze się pod uwagę bieżąco ustalane alimenty. Aby otrzymać alimenty z Funduszu Alimentacyjnego należy złożyć wniosek w urzędzie gminy lub miasta albo w gminnym lub miejskim ośrodku pomocy społecznej, właściwym ze względu na miejsce zamieszkania osoby uprawnionej lub jej przedstawiciela ustawowego.
Obecnie, nie ma regulacji, która wskazywałaby dokładne sposoby wyliczanie alimentów, gdyż zależy to od indywidualnych uwarunkowań. Posiłkując się art. 135 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, to obok możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego główny czynnik wpływający na obliczenie wysokości alimentów. Usprawiedliwione potrzeby każdego człowieka kształtują się odmiennie. Brane są pod uwagę bieżące potrzeby dziecka, wydatki jakie ponosi, koszty utrzymania, w zależności od jego wieku, stanu zdrowia. Wyliczeniu podlegają zarówno potrzeby materialne, jak i niematerialne, stanowiące koszty bieżące, nie przewidywane, mające jednocześnie zapewnić godziwą egzystencję dziecka. Należy się skupić na wydatkach dotyczących mieszkania, szkoły, zajęć pozaszkolnych, wyżywienia, odzieży, opieki lekarskiej, rozrywki i kultury, kosztów dojazdów, wakacji. Wszystkie te czynniki można nazwać kosztami utrzymania dziecka.
Z kolei projekt alimentów natychmiastowych przewiduje obliczanie wysokości alimentów w sposób uproszczony na podstawie realnych kosztów utrzymania dzieci i ma podlegać corocznej waloryzacji. Kwota ta ma być zależna od kwoty przeliczeniowej, uwzględniającej minimalne wynagrodzenie netto i współczynnik dzietności. Kwota ta nie będzie ustalana w oparciu o średnie bądź minimalne wynagrodzenie.
Przez możliwości zarobkowe rodziców należy rozumieć ogół czynników, jakie wpływają na to, ile może zarobić rodzic. Nie należy mylić tego pojęcia z rzeczywistymi dochodami, jakie osiąga. Na możliwości zarobkowe wpływa przede wszystkim wykształcenie, umiejętności, doświadczenie zawodowe, stan zdrowia rodzica. Obok rzeczywiście osiąganych dochodów brana jest pod uwagę wysokość zarobków, jakie zobowiązany jest w stanie potencjalnie uzyskać, przy uwzględnieniu należytej staranności, podejmowanych działań, racjonalnej gospodarki, a także uzyskiwane premie, dodatki do wynagrodzenia, nagrody, różnego rodzaju aktywa. Sądy zasadnie stoją na stanowisku, że nawet osoby bezrobotne lub bez doświadczenia mają możliwości zarobkowe.
W Sejmie trwają prace nad wprowadzeniem nowych rozwiązań prawnych w postaci alimentów natychmiastowych, zwanych również podstawowymi. Projekt ma na celu usprawnienie postępowania alimentacyjnego. Ma to wynikać z możliwości złożenia wniosku o alimenty natychmiastowe na gotowym formularzu, co ma jednocześnie usprawnić i przyspieszyć możliwość dochodzenia alimentów w alimentacyjnym postępowaniu nakazowym. Można zaobserwować w tym przypadku wpływ ekonomiki procesowej, także w zakresie sądów rodzinnych, a to za sprawą możliwości wydawania alimentacyjnych nakazów zapłaty również przez referendarzy sądowych. Instytucja alimentów natychmiastowych zakłada przyznanie alimentów na dzieci w przeciągu 2 tygodni.
Rozwód jest zawsze trudnym doświadczeniem dla obu zaangażowanych w niego stron. Jak uczy wieloletnie doświadczenie naszej kancelarii, jedną z najbardziej spornych w trakcie każdego rozwodu kwestii są alimenty. Wiele osób, nie będących specjalistami w kwestiach prawnych, jest przekonanych, że sąd może jedynie zasądzić alimenty na dzieci od tego z małżonków (najczęściej męża) który nie sprawuje nad nimi opieki. Tymczasem na gruncie prawa polskiego obowiązek alimentacyjny jest rozumiany znacznie szerzej. Zasądzenie od męża alimentów na żonę nie należy do rzadkości w praktyce sądowej!
Właśnie dlatego wszystkie osoby, zainteresowane z jakichkolwiek względów prawem rozwodowym, powinny dowiedzieć się więcej na temat tego rodzaju alimentów. Nasz artykuł powinien w tym pomóc!
Nasz krótki wykład rozpocznijmy od wiadomości ogólnych, niezbędnych do prawidłowego zrozumienia zagadnienia alimentów na żonę.
Alimenty (od łac. alimentum) są to regularne, obligatoryjne świadczenia na rzecz członków rodziny. Polegają na dostarczaniu im środków utrzymania, a w wypadku osób małoletnich - także środków wychowania.
Alimenty od członków rodziny przysługują wszystkim osobom niepełnoletnim (co do zasady, dzieci muszą być bezwględnie utrzymywane przez rodziców, opiekunów prawnych lub najbliższych krewnych; nie można uchylić się od obowiązku łożenia na utrzymanie swoich niepełnoletnich dzieci z powodu własnej, trudnej sytuacji majątkowej czy osobistej) oraz osobom pełnoletnim, które z różnych względów (np. choroba) nie mogą uzyskać środków utrzymania własnymi siłami.
Do świadczeń alimentacyjnych zobowiązani są:
Istotna przy ustalaniu, na kim ciąży obowiązek alimentacyjny wobec konkretnej osoby, jest zasada, że krewni bliższego rzędu są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych przed krewnymi dalszego rzędu. Podobnie i obowiązek alimentacyjny jednego małżonka wobec drugiego (nawet po rozwiązaniu małżeństwa albo po orzeczeniu separacji) wyprzedza obowiązek krewnych tego drugiego małżonka.
Osoba zobowiązana do alimentów w dalszej kolejności zostaje zobowiązana do świadczeń alimentacyjnych dopiero wtedy, gdy bądź nie ma osoby bliższej (najczęściej z powodu jej śmierci), bądź gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi (np. z powodu ubóstwa lub obowiązków rodzinnych).
Podsumowując, każda pełnoletnia osoba będąca w potrzebie może domagać się alimentów:
Jak widać, ryzyko obciążenia obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz współmałżonka jest bardzo realne. Zwłaszcza w sytuacji, gdy dochodzi do rozpadu małżeństwa!
W praktyce - zarówno polskiej, jak i większości krajów zachodnich - w przypadku rozwodu o wiele częściej mamy do czynienia z sytuacją, gdy to żony domagają się zasądzenia na ich rzecz alimentów od byłych mężów, niż z sytuacją odwrotną. Przyczyną tego stanu rzeczy, obok czynników kulturowych, jest to, że wciąż to mężczyzna o wiele częściej jest osobą zamożniejszą; ponadto to kobiety częściej otrzymują prawo do opieki nad dziećmi, co prowadzi do ich dodatkowego obciążenia finansowego w porównaniu z byłym mężem.
Te dwie przesłanki często uznawane są przez sąd jako wystarczające uzasadnienie przyznania żonie prawa do alimentów od męża.
Przytłaczająca dominacja sytuacji, w których po rozwodzie to mąż płaci alimenty na żonę (a nie odwrotnie) są przyczyną tego, że w dzisiejszym poście zajmujemy się "alimentami na żonę". Należy jednak zaznaczyć, że wszystko, co piszemy poniżej, będzie równie prawdziwe w sytuacji, gdy to kobieta zostałaby zobowiązana do płacenia alimentów na męża. Małżonkowie są bowiem na równi zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych wobec siebie nawzajem. Z prawnego punktu widzenia nie ma żadnej przeszkody, aby to mąż domagał się alimentów od żony lub byłej żony - i takie alimenty skutecznie wywalczył przed sądem, jeśli dowiedzie, że ma do nich prawo.
Żona ma prawo domagać się alimentów od męża zarówno w trakcie trwania małżeństwa (art. 27 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego) jak i po jego rozwiązaniu przez rozwód (art. 60 - 61 k.r.o. w zw. z art. 130).
Żona może domagać się od męża alimentów także w trakcie trwania małżeństwa.
W przypadku trwającego małżeństwa przyjmuje się, że wzajemne obowiązki alimentacyjne małżonków wobec siebie są wypełniane poprzez nakłady (pieniężne i w postaci własnej pracy), jakie ponoszą oni na wspólne gospodarstwo domowe i wychowanie dzieci. Co jednak w sytuacji, gdy jedno z małżonków nie wywiązuje się z tego obowiązku (lub wywiązuje w sposób niedostateczny)?
Takie zachowanie uprawnia drugiego małżonka do wystąpienia do sądu z żądaniem o to, aby całość lub część wynagrodzenia za pracę (bądź innych należności), przysługujących niewywiązującemu się z obowiązku utrzymywania rodziny małżonkowi, było wypłacane drugiemu małżonkowi.
Orzeczenie sądu w tym zakresie pozostaje w mocy także wówczas, gdy małżonkowie rozstaną się. Po zakończeniu procedury rozwodowej każdy z małżonków może je jednak zaskarżyć do sądu, domagając się jego zmiany albo uchylenia.
Jak pisaliśmy powyżej, prawo do alimentów od męża przysługuje żonie także po rozwodzie - od chwili uprawomocnienia się postanowienia, zasądzającego alimenty na jej rzecz (lub uprawomocnienia rozwodu, jeśli o alimenty wnioskowano w pozwie rozwodowym).
W wypadku rozwodu obowiązek alimentacyjny uzależniony jest jednak od dodatkowych przesłanek. Jego zakres i czas trwania jest uregulowany odmiennie w zależności od tego, jaki zapadł w sprawie wyrok rozwodowy w zakresie winy za rozkład pożycia małżeńskiego. Mamy tu do czynienia z czterema możliwymi sytuacjami:
W poniższych sekcjach omówimy wszystkie te sytuacje po kolei.
W tej sytuacji rozwiedziona żona ma prawo domagać się od byłego męża alimentów tylko w sytuacji, gdy znajduje się ona w niedostatku.
Zarówno doktryna, jak i orzecznictwo jasno definiują to pojęcie jako sytuację, w której rozwiedziony małżonek, domagający się alimentów, nie jest w stanie własnymi siłami zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb. Oznacza to, że zanim była żona zacznie domagać się od męża alimentów, musi najpierw udowodnić, że w pełni wykorzystała ona wszystkie swoje możliwości zaspokojenia swoich usprawiedliwionych potrzeb - i z przyczyn niezawinionych przez siebie nie jest w stanie tego uczynić.
W praktyce oznacza to, że była żona nie może np. po prostu zrezygnować z pracy i domagać się od byłego męża utrzymywania jej. Podobnie kobieta, która nie pracowała przed rozwodem. W obu tych wypadkach musiałaby ona udowodnić, że aktywnie poszukuje pracy, a to, że nie może jej znaleźć, nie jest jej winą.
W przypadku rozwodu bez orzekania o winie była żona nie może domagać się od męża alimentów także tylko z powodu pogorszenia się swojej sytuacji materialnej - nawet w przypadku znacznych dysproporcji w zarobkach. Konieczne jest udowodnienie obiektywnie istniejącego niedostatku. I tak np. kobieta, która po rozwodzie nie może już sobie pozwolić na kupowanie markowych ubrań, nie może domagać się w przypadku rozwodu bez orzekania o winie alimentów na finansowanie ich zakupów tak długo, jak jej własne dochody pozwalają jej na zakup ubrań przynajmniej przyzwoitej jakości.
O alimenty można w tej sytuacji wystąpić już w pozwie rozwodowym lub dopiero po przeprowadzeniu rozwodu, wytaczając odrębne powództwo. Prawo to przysługuje jednak byłym małżonkom wobec siebie tylko przez pięć lat od uprawomocnienia się ich rozwodu. Dodatkowym ograniczeniem tego prawa jest sytuacja zawarcia nowego związku małżeńskiego. Ten z małżonków, który wstępuje w taki nowy związek, traci prawo do domagania się alimentów od byłego męża/żony - nawet, jeśli związek ów został zawarty w czasie krótszym niż 5 lat od rozwodu.
W przypadku rozwodu bez orzekania o winie co do zasady nie jest możliwe pobieranie alimentów dożywotnio. Pięcioletni okres obowiązku alimentacyjnego, ciążący na byłych małżonkach wzajemnie wobec siebie, może zostać przedłużony jedynie w wyjątkowych sytuacjach przez sąd.
Oczywiście, obowiązek alimentacyjny wygasa również natychmiast w przypadku śmierci jednego z małżonków. Prawo do alimentów jest prawem ściśle osobistym i nie mogą go odziedziczyć spadkobiercy osoby uprawnionej do takich świadczeń.
Sytuacja alimentów w sytuacji, gdy do rozkładu pożycia doszło z winy obu stron, wygląda nieco inaczej.
Podobnie jak w przypadku rozwodu bez orzekania o winie, w przypadku omawianym teraz była żona może domagać się alimentów tylko wtedy, gdy znajduje się ona w niedostatku. Obowiązują też wszystkie zastrzeżenia, które omówiliśmy w poprzedniej sekcji. Istotną różnicą jest jednak czas trwania wzajemnego obowiązku alimentacyjnego pomiędzy obu stronami.
W przypadku rozwodu z obopólnej winy małżonków obowiązek alimentacyjny jest z zasady dożywotni. Może on ustać tylko w sytuacji zawarcia przez osobę uprawnioną do pobierania alimentów nowego związku małżeńskiego lub śmierci jednego z małżonków.
Mąż, zmuszony do płacenia alimentów na żonę w przypadku rozwodu z winy obojga małżonków, może też domagać się modyfikacji lub uchylenia orzeczenia sądowego, zobowiązującego go do płacenia alimentów, w sytuacji, gdy w jego ocenie dochodzi do istotnych zmian w sytuacji prawnej lub faktycznej. Przykładami takich sytuacji mogą być zmiany położenia osobistego lub majątkowego zarówno jego samego, jak i jego rozwiedzionej żony (np. była małżonka przestaje być w niedostatku lub z kolei popada w niego sam mąż).
Jak łatwo się domyślić, w tej sytuacji mąż znajduje się w najmniej korzystnym położeniu. Jest bowiem zobowiązany do płacenia byłej żonie alimentów (o ile o takowe ona wystąpi) nie tylko w sytuacji, gdy pozostaje ona w niedostatku - ale już wtedy, gdy rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej.
W kontekście prawa rozwodowego taka sytuacja ma miejsce zawsze wtedy, gdy małżonek niewinny po rozwodzie stanie się biedniejszy, niż byłby w sytuacji, gdyby rozwód nie został w ogóle orzeczony i małżonkowie kontynuowaliby wspólne pożycie małżeńskie.
W praktyce oznacza to, że mąż, który zarabiał znacząco więcej, niż żona, może być zobowiązany do świadczenia na jej rzecz alimentów, i to nawet wtedy, gdy żona jest osobą zamożną. Zwolnienie od alimentów nie przysługuje nawet w sytuacji, gdy żona jest osobą bezrobotną i można bezspornie udowodnić, że nie podejmuje pracy jedynie dlatego, aby żyć na koszt byłego męża.
Obowiązek alimentacyjny na rzecz byłej żony w sytuacji rozwodu z wyłącznej winy męża jest dożywotni i ustaje jedynie wtedy, gdy rozwiedziona małżonka zawrze nowy związek małżeński lub jedno z małżonków umrze.
W przypadku, gdy do rozwodu doszło z wyłącznej winy żony nie ma ona nigdy prawa domagać się alimentów od byłego męża - niezależnie od sytuacji, w jakiej się znajduje.
Jeśli pomiędzy małżonkami została orzeczona separacja, to wszelkie kwestie dotyczące alimentów są roztrzygane tak samo, jak przy rozwodzie.
Wysokość alimentów na żonę jest uzależniona od dwóch kwestii:
Usprawiedliwione potrzeby żony rozumie się odmiennie w przypadku rozwodu bez orzekania o winie lub rozwodu z obopólnej winy niż w przypadku rozwodu z wyłącznej winy męża.
W tych dwóch przypadkach - jak wskazaliśmy powyżej - żona jest uprawniona do alimentów tylko w sytuacji, gdy pozostaje ona w niedostatku. Usprawiedliwione potrzeby to te, których zaspokojenie jest konieczne do jej godziwej egzystencji. Oznacza to, że musi mieć ona zapewnione przynajmniej minimum egzystencji. Nie oznacza to jednak, że nie może domagać się ona alimentów w kwocie wyższej, niż wystarczająca do zapewnienia owego minimum. Zależnie od zamożności męża i sytuacji majątkowej i osobistej żony, sąd może uznać, że w konkretnym przypadku do zapewnienia godziwej egzystencji konieczne są znacznie wyższe alimenty. Przykładem mogłaby być sytuacja, w której były mąż jest osobą bardzo zamożną a rozwiedziona żona ulega wypadkowi, który nie tylko odbiera jej możliwość zarobkowania, ale ponadto zmusza ją do poddania się długotrwałemu i kosztownemu leczeniu.
Z drugiej strony, żona nie może domagać się alimentów o wysokości takiej, aby zapewniły jej one życie na równej stopie z byłym mężem - zwłaszcza w przypadku znacznych dysproporcji majątkowych pomiędzy byłymi małżonkami.
W tej sytuacji - jak wskazaliśmy powyżej - alimenty przysługują żonie w sytuacji, gdy rozwód pociągnął za sobą istotne pogorszenie jej sytuacji materialnej. Może ona też żądać alimentów o wiele wyższych, niż zmierzających jedynie do likwidacji niedostatku. Sąd porównuje tu stopę życiową obojga małżonków. Jeżeli żona jest w stanie udowodnić, że gdyby do rozwodu nie doszło, to żyłaby ona na znacznie wyższej stopie, sąd może zasądzić na jej rzecz alimenty pozwalające jej żyć na poziomie takim, jak przed rozwiązaniem małżeństwa.
W każdym przypadku orzekania o wysokości alimentów na żonę sąd musi wziąć pod uwagę także możliwości zarobkowe i majątkowe męża. To one bowiem decydują o tym, jakie alimenty na rzecz byłej małżonki jest on w stanie płacić. Jeśli możliwości zarobkowe i majątkowe męża są mniejsze niż usprawiedliwione potrzeby jego byłej żony, alimenty ulegną odpowiedniemu zmniejszeniu.
Przez możliwości zarobkowe byłego małżonka rozumie się przede wszystkim wysokość uzyskiwanego przez niego wynagrodzenia i innych dochodów, pomniejszoną o jego wydatki. W szczególności bierze się tu pod uwagę wydatki związane z założeniem nowej rodziny (wstąpieniem w nowy związek małżeński, spłodzeniem lub przysposobieniem dziecka).
Z kolei przez możliwości majątkowe małżonka zobowiązanego do alimentów rozumie się wielkość posiadanego przez niego majątku (np. oszczędności, nieruchomości, samochody i inne cenne ruchomości, itp.).
Alimenty na byłą żonę mogą w skrajnych przypadkach nawet zrujnować męża. Jak ich uniknąć lub przynajmniej maksymalnie obniżyć ich wysokość? Korzystając przy rozwodzie z pomocy profesjonalnej kancelarii adwokackiej! Tylko w ten sposób uzyskasz pewność, że rozwód zostanie przeprowadzony z maksymalną korzyścią dla Ciebie.
Z pomocy profesjonalistów warto skorzystać nawet wtedy, gdy jesteś już po rozwodzie i ciąży na Tobie obowiązek alimentacyjny. Być może w Twojej sytuacji zasadne byłoby wnioskowanie o uchylenie alimentów lub przynajmniej ich zmniejszenie?
Umów się z nami na konsultację, a pomożemy Ci odpowiedzieć na to pytanie!
Współcześnie wszyscy widzimy, że koszty życia drastycznie wzrastają. Utrzymanie dziecka staje się coraz bardziej kosztowne, szczególnie, jeżeli jesteśmy samotnym rodzicem. W razie braku dobrowolnej zapłaty alimentów na dziecko w odpowiedniej wysokości, możemy podjąć odpowiednie kroki prawne i wejść na drogę postępowania sądowego. Sąd określi kwotę, którą powinniśmy dostawać na dziecko biorąc pod uwagę różne czynniki. Jak uzyskać jak najwyższe alimenty na dziecko? Jak przygotować się do sprawy i jak ją wygrać? Tych wszystkich informacji dowiesz się w niniejszym artykule.
Wiele osób po rozwodzie zastanawia się, jak uzyskać wysokie alimenty na dziecko? Aby zainicjować postępowanie przed sądem, najpierw należy wystąpić z pozwem na piśmie. Sprawą może zająć się sąd właściwy dla miejsca zamieszkania dziecka lub sąd byłego partnera. Najlepiej wybrać miejsce bliskie swojemu adresowi zamieszkania, ponieważ na jednej rozprawie się nie skończy.
W rozprawie dziecko, które nie jest pełnoletnie, występuje w charakterze powoda a rodzic składający pozew jest jego przedstawicielem, który załatwia wszelkie formalności.
Jako przedstawiciel musisz wskazać:
Przygotowany pozew z tymi informacjami należy złożyć w dwóch egzemplarzach do sądu.
Przygotowując się do sprawy o wysokie alimenty należy być przygotowanym i zabrać ze sobą wszystkie dokumenty potwierdzające koszty utrzymania dziecka. W uzyskaniu jak najwyższych alimentów bezcenna będzie pomoc adwokata, który będzie wiedział jak skutecznie poprowadzić sprawę. Nie bez znaczenia jest obeznanie w procedurach oraz doświadczenie na sali sądowej. Doświadczony specjalista znacząco zwiększa szansę na wygraną.
W sprawie o alimenty warto posłużyć się wszelkimi dokumentami i paragonami, które udowodnią wydatki na potrzeby dziecka np. różne produkty, wózek, zabawki, odzież dziecięcą itd. Dobrym argumentem do wnoszenia o wysokie alimenty będzie realny wzrost cen produktów oraz usług, który dotkliwie odczuwamy w dzisiejszych czasach.
Orzecznictwo sądowe wypracowało pewną zasadę, która polega na tym, iż jeśli rodzice mają duże możliwości majątkowe i zarobkowe, to potrzeby ich dzieci powinny być zaspokajane na wyższym poziomie niż podstawowym. Dziecko ma prawo korzystać z takich samych przywilejów, udogodnień i usług jak rodzice. Jeżeli ojciec może spędzić wakacje w luksusowym hotelu za granicą, dziecko powinno mieć możliwość odbycia takiej samej wycieczki. Co prawda nie jest to sprawa niezbędna do życia, jednak dziecko powinno mieć prawo do takich samych przyjemności jak rodzic.
Według ustawodawcy, zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Jeżeli pozwany o alimenty ma duże zarobki, np. jest menedżerem dużej firmy i może pozwolić sobie na wiele przyjemności, dziecko powinno mieć zapewnione życie na podobnym poziomie do zobowiązanego. Sąd przy ustalaniu wysokości alimentów patrzy także na miesięczne koszty utrzymania dziecka. Standard jego życia po rozstaniu rodziców nie może w żadnym stopniu ulec pogorszeniu.
Na ustalenie wysokości alimentów mają także wpływ: dotychczasowe koszty utrzymania dziecka, takie jak opłaty związane z mieszkaniem, wyżywienie, ubrania, buty, środki higieny, edukacja i wydatki szkolne, kursy i zajęcia dodatkowe, leczenie, koszty ferii i wakacji dzielone na 12 miesięcy, koszty dojazdów do szkoły, zabawki i rozrywka, wyposażenie pokoju oraz abonament telefoniczny. Oprócz podstawowych potrzeb dziecka na wysokość alimentów mają także wpływ potrzeby wynikające z dorastania.
Sąd bierze pod uwagę zaangażowanie w opiekę nad dzieckiem. Jeżeli jest ono małe, prawdopodobnie zarządzi wyższe alimenty. Jeżeli rodzic zobowiązany do płacenia nie ma pracy, sąd ustali wysokość alimentów szacując na podstawie jego możliwości na rynku pracy.
Jakie są najwyższe alimenty na dziecko? Według Polskiego prawa nie ma wskazanej minimalnej ani maksymalnej kwoty alimentów na dziecko, jakie powinien pokrywać jeden z rodziców.
W sprawach sądowych o wysokie alimenty najważniejszą, decydującą kwestią są dowody. Na stronie powodowej, która występuje z pozwem o alimenty, spoczywa tzw. ciężar dowodu - zgodnie z art. 232 Kodeksu Postępowania Cywilnego strony są zobowiązane posiadać dowody do stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Aby na przykład udowodnić, że dziecko jest biologicznym potomkiem pozwanego, należy do pozwu dołączyć akt urodzenia dziecka. Kluczem do wygrania sprawy jest udowodnienie każdego występującego faktu: dobrej pracy pozwanego, wysokich dochodów, pożądanych na rynku pracy kwalifikacji zawodowych, braku zainteresowania dzieckiem itd. W pozwie o alimenty można zawnioskować, aby sąd zobowiązał pozwanego do przedłożenia zaświadczenia o zarobkach od pracodawcy lub rocznej deklaracji PIT.
Jeżeli dotychczas zasądzone alimenty nie spełniły naszych oczekiwań a przede wszystkim potrzeb dziecka, można zażądać ich podwyższenia. Obowiązek alimentacyjny może zostać zwiększony, jeśli nastąpił wzrost potrzeb uprawnionego (np. dziecko dorasta, potrzebuje nowych ubrań i kosmetyków oraz ma większe zapotrzebowanie na produkty żywnościowe), wzrost wynagrodzenia zobowiązanego (np. awans w pracy), zwiększenie majątku zobowiązanego (np. wygranie na loterii, zobowiązany do alimentów został milionerem).
Pozew o podwyższenie alimentów powinien zawierać:
Następnie należy podpisać pozew, załączyć do niego niezbędne dokumenty i jeden odpis dla strony przeciwnej.
Podwyższenie alimentów na dziecko lub ubieganie się o wysokie alimenty jest uzasadnione, jeżeli nasz były partner posiada dobre zarobki i dobre kwalifikacje zawodowe. Dziecko nie powinno mieć niższego standardu życia niż rodzic - jeżeli możliwa jest inwestycja w jego edukację i podróże, powinno móc z tego korzystać. Niestety, aby uzyskać wysokie alimenty czasami trzeba udać się na drogę sądową, aby sąd zdecydował, jaką kwotę może zapłacić pozwany. Ma na to wpływ wiele czynników dotyczących pozwanego, posiadane przez nas dowody oraz skuteczność i doświadczenie naszego prawnika. Jeżeli chcemy uzyskać wysokie alimenty warto skorzystać z profesjonalnej pomocy kancelarii prawniczej.
